Πώς ο Νετανιάχου… έπαιξε με τον ηγέτη της Χεζμπολάχ – Εκεχειρία 21 ημερών στην οποία είχαν συμφωνήσει Βηρυτός και Τελ Αβίβ, αποκάλυψε ο υπουργός Εξωτερικών του Λιβάνου – Το Τελ Αβίβ είχε αποφασίσει να «ξεδοντιάσει» τη Χεζμπολάχ
Ο υπουργός εξωτερικών του Λιβάνου φιλοξενήθηκε στην εκπομπή της Αμάλ Αμανπούρ την περασμένη Τρίτη και προς έκπληξη αποκάλυψε πως συνολικά η Κυβέρνηση της χώρας είχε συμφωνήσει σε εκεχειρία 21 ημερών με το Ισραήλ.
Σε αυτή τη συμφωνία την υπογραφή της είχε βάλει και η Χεζμπολάχ ως κυβερνητικός εταίρος αλλά, σύμφωνα με τον Αμπντάλα Μπου Χαμπίμπ – υπουργός εξωτερικών του Λιβάνου – υπήρξε η διαβεβαίωση από ΗΠΑ και Γαλλία πως υπάρχει αντίστοιχη αποδοχή της εκεχειρίας και από το Ισραήλ.
Οι εξελίξεις είναι σε όλους γνωστές, καθώς λιγότερες από 24 ώρες αργότερα ο Χασάν Νασράλα θα βρεθεί θαμμένος κάτω από τόνους τσιμέντου και χαλασμάτων στο υπόγειο κρησφύγετο της Χεζμπολάχ στα νότια προάστια της Βηρυτού μετά από τριπλό απόλυτα στοχευμένο χτύπημα των μαχητικών του Τελ Αβίβ με ειδικές διατρητικές βόμβες.
Το Τελ Αβίβ δεν έχει τοποθετηθεί στις δηλώσεις του υπουργού εξωτερικών του Λιβάνου και φαίνεται πως ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου είχε αποφασίσει να λάβει και ο ίδιος μέρος στο καλά ενορχηστρωμένο σχέδιο της χώρας αρχικά να «ξεδοντιάσει» σε κοινή θέα την σιιτική οργάνωση και σε δεύτερο χρόνο να την «αποκεφαλίσει» πριν ο στρατός της χώρας εισέλθει στα εδάφη του Λιβάνου για να ολοκληρώσει την «κάθαρση» που το Ισραήλ ζητά στην περιοχή από το 2006.
Αν όσα δήλωσε στον αέρα του αμερικανικού ενημερωτικού κολοσσού ο υπουργός εξωτερικών του Λιβάνου είναι αλήθεια τότε αποκαλύπτουν εκτός από την «πανουργία» του Ισραήλ, και την απόλυτη ανυπαρξία του πολιτικού και διπλωματικού ιστού στην χώρα την κέδρων.
Αν το Ισραήλ που πυροδότησε δεκάδες χιλιάδες βομβητές και ασυρμάτους που βρίσκονταν στα χέρια της Χαμάς, και αυτό επέλεξε να γίνει σε δημόσια θέα – μέρα μεσημέρι – στην καρδιά της Βηρυτού και η πολιτική ηγεσία του Λιβάνου πίστευε πως το Ισραήλ που ισοπέδωσε τη Γάζα θα μείνει μόνο στις δημόσιες κορώνες τότε οι ευθύνες για την σημερινή εκτράχινση ίσως να βαραίνουν συνολικά και το τοπικό πολιτικό σύστημα.
Ναι, ο Λίβανος από το 2016 και μετά βρίσκεται σε μία διαρκή και βαθιά κοινωνική και οικονομική κρίση, ναι η Χεζμπολάχ το εκμεταλλεύτηκε και κατάφερε όχι μόνο να αποκοπεί από τον οποιοδήποτε πολιτικό έλεγχο αλλά και να μετατραπεί και στη μοναδική εναλλακτική για να σταθεί Κυβέρνηση, ναι μπορεί εδώ και χρόνια να μην υπάρχει συναίνεση για την εκλογή Προέδρου, αλλά η μόνη και η βασική ευθύνη των πολιτικών της χώρας είναι η προστασία των πολιτών της.
Σε όλο αυτό απέτυχαν παταγωδώς, καθώς δεν βρέθηκε κανένας να αντιτάξει στη Χεζμπολάχ πως οι ρουκέτες προς τον Βορρά του Ισραήλ από τις 8 Οκτωβρίου δεν θα «κερδίσουν» κανέναν πόλεμο αλλά αντίθετα θα φέρουν ξανά τον πόλεμο στην δική τους γειτονιά.
