Δεν βάζει νερό στο κρασί της και δηλώνει ασυμβίβαστη και ατίθαση.
Η Ελένη Φιλίνη μιλά για τα όρια που έχουν χαθεί στην εποχή μας, για τα παιχνίδια με τα οποία μεγαλώνουν τα παιδιά και είναι μέσα στη βία, ενώ δηλώνει ακόμα υπέρ της ποδιάς στο σχολείο.
Νερό στο κρασί σου βάζεις;
«Γιατί να το κάνω βρε αγάπη μου αυτό; Γιατί να το πιω νερωμένο; Δεν το πίνω καθόλου!».
Είσαι δηλαδή ασυμβίβαστη και ατίθαση;
«Ειλικρινά αυτή την έκφραση την έχω ξανακούσει στο σχολείο. Κρατούσαμε λευκώματα που μας έγραφαν οι συμμαθητές μας. Αυτά τα δύο, ασυμβίβαστη και ατίθαση μου τα είχανε γράψει Στο λεύκωμα από τα δεκαπέντε μου χρόνια. Ναι είμαι!».
Το ξέρεις ότι με τον τρόπο που μιλάς, που περπατάς, που τινάζεις τα μαλλιά σου βγάζεις έντονα το στυλ του «Μην αγγίζετε»;
«Το έχω από μικρό παιδί. Αυτό είναι θέμα χαρακτήρα. Ως άνθρωπος έχω όρια και πιστεύω και στα όρια. Για να σου δώσω ένα παράδειγμα απλό. Στο ίδιο μου το σπίτι να ήθελε να έρθει η μητέρα μου θα χτύπαγε την πόρτα. Οπως και εγώ στο σπίτι της μητέρας μου, στο πατρικό μου, θα χτυπούσα πρώτα. Είμαι πολύ τυπική σε κάποια πράγματα. Λεν θέλω να μου υπερβεί κάποιος τα όρια. Μπορεί να είμαι ο καλύτερος άνθρωπος και να γίνω ο χειρότερος αν υπερβείς τα όρια. Είναι η προσωπική μου ζωή. Δεν μπορεί να επέμβει ο καθένας. Δεν θα το κάνουμε «μπάτε σκύλοι αλέστε».
Στην εποχή που ζούμε θεωρείς πως τα όρια σε όλα τα επίπεδα έχουν χαθεί;
«Εντελώς. Τα έχουμε ισοπεδώσει όλα πια. Χάθηκαν τα όρια, χάθηκε ο σεβασμός, χάθηκαν πολλά. Από πού να ξεκινήσω; Δες τα παιχνίδια που μεγαλώσαμε εμείς και κοίτα και τα τωρινά. Με τι παιχνίδια μεγαλώνουν τα παιδιά. Τα παιχνίδια πλέον είναι «βία». Εμείς είχαμε Μίκυ Μάους, Ποπάυ, Λούκι Λούκ και πόσα ακόμα όμορφα κινούμενα σχέδια και παιχνίδια. Τώρα όλα είναι μέσα στη βία.
Έχουν αρχίσει να «ξεκοιλιάζουνε». Προχτές διάβασα πως στην Αγγλία αυτή τη στιγμή γίνονται ομάδες με πιτσιρίκια που συναγωνίζονται μεταξύ τους ποιος θα κάνει το χειρότερο φόνο, σκοτώνοντας άλλα παιδιά από τις άλλες ομάδες για να πάρουν περισσότερους πόντους την ώρα που σκοτώνουν, κάνοντας like. Για ποια όρια μιλάμε; Την κοινωνία αυτή ποιος την δημιούργησε; Οι άνθρωποι, εμείς οι ίδιοι. Δίνουνε στα παιδιά τους διάφορα παιχνίδια για να τα «ξεφορτωθούν» λίγη ώρα, τα αφήνουν και παίζουν ανεξέλεγκτα και μετά μιλάμε για όρια; Εγώ έχω ανιψάκια και παιχνίδι με όπλο δεν τους πήρα ποτέ. Γιατί να του πάρω όπλο του παιδιού; Είναι, δηλαδή, καμάρι να μάθει να σκοτώνει;
Είμαι ακόμα υπέρ της ποδιάς στο σχολείο. Γιατί να πρέπει ένα παιδάκι που δεν έχει πλούσιο μπαμπά και δεν μπορεί να έχει πολλά ρούχα να αισθάνεται άσχημα απέναντι σε ένα άλλο που κάθε μέρα αλλάζει συνολάκια επειδή η οικογένεια του έχει χρήματα; Αυτομάτως σε αυτήν την ηλικία δημιουργούμε στα παιδιά ψυχολογικά προβλήματα γιατί το ένα έχει να αλλάζει ενώ το άλλο τα στερείται. Άσε το άλλο, που πάνε σχολείο λες και πάνε σε κλαμπ. Ακόμα και εκεί χρειάζεται μέτρο, φρένο και όρια», λέει στο Grande.
