Στις 11 Αυγούστου 2020 έμελλε να γραφτεί η τελευταία σελίδα της ζωής του σπουδαίου ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου.
Έφυγε σε ηλικία 89 ετών για το μεγάλο ταξίδι κι άφησε το έργο του να μας ταξιδεύει για πάντα, να μας κινητοποιεί, να μας αφυπνίζει.
Το ρίγος που προκαλεί κάθε λέξη που χρησιμοποιεί, το ταρακούνημα της ψυχής όταν τον διαβάζεις, το κράτημα της αναπνοής, το χάσιμο, το δόσιμο, το πλήρες, το ατόφιο, το καθαρό, το γήινο, το ουσιαστικό, το δάκρυ που κυλάει. Ένα αίσθημα γείωσης κι ανάδυσης, παραίτησης κι ελπίδας. Απλή, αληθινή, αφοπλιστικά ειλικρινής σκέψη αποτυπωμένη σε χαρτί.
Για όλα τα συναισθήματα, τους συνειρμούς, τα ταξίδια. Για το βούρκωμα στα μάτια, για τον κόμπο στον λαιμό, για το σφίξιμο στο στήθος. Ας σιωπήσουμε κι ας κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή. Όχι γιατί έτσι συνηθίζεται, μα γιατί αξίζει λίγη ησυχία στο θόρυβο της εποχής. Ένα λεπτό ίσως αρκεί για να αναλογιστούμε, να εκτιμήσουμε και να τιμήσουμε. Όσους φεύγουν, όσους μένουν, όσους έρχονται.
Καλό ταξίδι…
Ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπά σας
κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,
ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,
ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,
κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,
ἔστω καὶ μία φορά;
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;
(Ντ. Χριστιανόπουλοςἀπὸτὴ Συλλογή: «Ἀνυπεράσπιστος Καημός»)
