Στην Κιβωτό εξακολουθεί να μένει ο αδερφός της από τον οποίο έχει απομονωθεί πλήρως καθώς δεν του επιτρέπεται από το ίδρυμα να επικοινωνεί με τους οικείους του
Τη στιγμή που η κοινή γνώμη παρακολουθεί «παγωμένη» το χρονικό της αποκαθήλωσης και οι οικονομικές έρευνες ξεσκεπάζουν μια απροσδόκητα υψηλή ακίνητη περιουσία και μεγάλα ποσά σε προσωπικούς λογαριασμούς, επιβεβαιώνεται, μέσα από πρόσφατη κατάθεση πρώην εργαζόμενου δομής, η εφιαλτική πραγματικότητα ενός ιδρύματος δήθεν λυτρωτικού για εξαθλιωμένα παιδιά. Μέσα σε αυτό το σκηνικό αποτροπιασμού, τη δική της κόλαση αποκαλύπτει 20χρονη – σήμερα – γυναίκα που έζησε επί οκτώ χρόνια στην Κιβωτό.
«Με είχαν κλειδώσει για τρεις μήνες σε δωμάτιο απομόνωσης», αποκαλύπτει στο protothema.gr η νεαρή γυναίκα ξεδιπλώνοντας τη δική της ιστορία πόνου με βασικό πρωταγωνιστή την αναλγησία. Για όσα εφιαλτικά περιστατικά βίωσε σε δομή των Ιωαννίνων ετοιμάζεται να καταθέσει μήνυση για ηθική βλάβη.
Δεν μπορεί να ξεχάσει τη σκληρότητα και συνάμα τη νοσηρότητα με την οποία αντιμετωπίζονταν τα παιδιά, με εργαζόμενους της Κιβωτού να διαδίδουν ότι νοιάζονται γι’άυτά, όμως στην ουσία να μην δείχνουν ίχνος κατανόησης, τουναντίον να επιδίδονται σε κακοποιητικές συμπεριφορές.
Η τρίμηνη τιμωρία του κοριτσιού, που δεν μπορούσε να βγει από το δωμάτιο, παρά μόνο συγκεκριμένες ώρες για να δουλέψει ως μαγείρισσα, επιβλήθηκε απλώς και μόνο επειδή γνώριζε ένα συμβάν ανάμεσα σε δύο παιδιά κι αμέσως – χωρίς να της δοθεί δυνατότητα εξηγήσεων – θεωρήθηκε συνένοχη σε κάτι ύποπτο.
Την ίδια στιγμή, με τη μαρτυρία της η κοπέλα έρχεται να αποδείξει εκ νέου ότι στο ίδρυμα σταματούσαν βίαια μαθητές από το σχολείο, καθώς θυμάται την περίπτωση κοριτσιού στο οποίο δεν επιτράπηκε να φοιτήσει πέραν της Α’ Λυκείου.
Στην Κιβωτό εξακολουθεί, όμως, να μένει ο αδερφός της από τον οποίο έχει απομονωθεί πλήρως καθώς δεν του επιτρέπεται από το ίδρυμα να επικοινωνεί με τους οικείους του.
Εξηγώντας πώς βρέθηκε στην Κιβωτό και πώς εξελίχθηκε η διαμονή της στο ίδρυμα, η 20χρονη επισημαίνει τα εξής: «Μετά από πολλά προβλήματα, που αντιμετώπισα με τη μητέρα μου, την κατήγγειλα η ίδια, με αποτέλεσμα, καταρχάς, να εισαχθώ το Δεκέμβριο του 2014 στη δομή της Πωγωνιανής Ιωαννίνων της Κιβωτού του Κόσμου και, στη συνέχεια, από το Σεπτέμβριο του 2017 στη δομή της ίδιας οργάνωσης στην Κόνιτσα Ιωαννίνων. Εκεί αντιμετώπισα διάφορες μορφές ψυχολογικής, κυρίως, βίας, σε λεκτικό επίπεδο, αλλά και με καταναγκαστική εργασία και στρατιωτικού τύπου τιμωρίες απομόνωσης, που σε μία περίπτωση έφθασαν τους τρεις μήνες. Αποχώρησα από τη δομή της Κόνιτσας με την ενηλικίωσή μου το Φεβρουάριο του 2020 και έκτοτε ζω με τον πατέρα μου στην πόλη του Βόλου. Εκεί συνεχίζει να ζει ανήλικος ετεροθαλής αδελφός μου, με τον οποίο δεν μου επιτρέπουν να μιλήσω από τότε που έφυγα και είναι 17 ετών σήμερα».
«Ζητώ τη συνδρομή των Αρχών στις οποίες θα αναφέρω ειδικότερα τις κακοποιητικές συμπεριφορές, που υπέστην, αλλά και περιστατικά, που αφορούσαν σε άλλα παιδιά, που διέμεναν στη δομή» προσθέτει.
«Θα δώσει ονόματα» λένε οι δικηγόροι της
«Η τιμωρία, ο καταναγκασμός η σκληρή εργασία, η έλλειψη ελευθερίας και ο φόβος. Ο ατέλειωτος φόβος για περαιτέρω τιμωρία. Μια χούφτα κορίτσια κλειδωμένα σε ένα δωμάτιο. Να μην επιτρέπεται να βγουν έξω απ’ το δωμάτιο παρά μόνο για να κάνουν βαριές χειρωνακτικές εργασίες. Η πελάτισσά μας είναι έτοιμη για να δώσει τα ονόματα των δήθεν παιδαγωγών. Πρέπει να ελεγχθούν αν είχαν εμπειρία, αν έπρεπε να λέγονται παιδαγωγοί. Πολλά είναι τα ερωτήματα και διάφορες πτυχές της ιστορίας. Πού κατέληγαν τα επιδόματα παιδιών, πού πήγαιναν τα δώρα που απλόχερα προσφέρονταν στη δομή; Γιατί δεν κατέληγαν στα χέρια των παιδιών; Η έρευνα που θα ξεκινήσει, πιστεύουμε ότι θα κρατήσει, όμως τώρα ήρθε η ώρα και για την πρώτη άσκηση αγωγής για ηθική βλάβη», δηλώνουν οι δικηγόροι της νεαρής γυναίκας, Ανθούλα Ανάσογλου, Τριαντάφυλλος Εμμανουηλίδης.
