Ο Νίκος Τσούκας θυμάται τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο.
Ο Νίκος Τσούκας δηλώνει «παιδί» του,σκηνοθέτη Ντίνου Δημοπουλου και θαυμαστής του Φίνου.
«Ο Δημόπουλος για μένα ήταν ο καλύτερος σκηνοθέτης και ο πιο σπουδαίος. Οι κινηματογραφικές του ιστορίες και τα πλάνα του ήταν πολύ ανώτερα από όλων των άλλων. Οσες ταινίες έκανα στον Φίνο ήταν του Δημόπουλου. Με είχε δει σε κάποιο θέατρο ο τότε βοηθός του, ο Παντελής Βούλγαρης, με πρότεινε στον Ντίνο και αμέσως μου ζήτησε να παίξω σε όλες. Θυμάμαι ότι η Αλίκη μου έλεγε: “Βρε Τσουκάκι μου, θα παίξεις και σε αυτήν; Θα παίξεις μαζί μου και στο θέατρο; Κι έτσι με την Αλίκη κάναμε πέντε έξι ταινίες και πολύ θέατρο, αλλά και πολλά ξενύχτα. Εγώ έφανα γλυκό ψωμί από την Αλίκη. Ηταν φαινόμενο, πώς να το κάνουμε;» τονίζει και θυμάται ότι στην ταινία «Η αρχόντισσα και ο αλήτης» του 1969, με τον «Πίπη», όλες οι σκηνές ήταν πραγματικές. Ακόμα και το ξύλο. «Δεν υπήρχαν fake χαστούκια και ξύλο. Ολα ήταν πραγματικά. Δεν υπήρχαν χρόνος και μέσα για να κάνουμε ψεύτικα πλάνα. Σκέψου ότι η ταινία αυτή ήταν η πρώτη έγχρωμη, όταν στο Χόλιγουντ γυρίζονταν έγχρωμα φιλμ δεκαπέντε χρόνια πριν».
Αισθάνεται όμως και άτυχος, γιατί μετά τη «Νεράιδα και το παλικάρι» ο Φίνος είχε αποφασίσει να κάνει τρεις τέσσερις ταινίες με πρωταγωνιστή εκείνον, όπως αναφέρει, αλλά τους πρόλαβε η τηλεόραση!
«Ηταν η εποχή που είχε πρωτοβγεί η τηλεόραση και ο Φίνος δεν την πίστεψε καθόλου. Αν την είχε πιστέψει, θα είχαμε επωφεληθεί όλοι. Και ξαφνικά, λόγω της τηλεόρασης “πέθανε” ο κινηματογράφος. Σκέψου ότι, όταν ο “Αγνωστος πόλεμος” του Φώσκολου καθήλωνε τον κόσμο στα σπίτια του, όλα τα θέατρα αναγκάστηκαν να αλλάξουν μέρα που έπαιζαν τις παραστάσεις τους. Ερήμωναν οι δρόμοι. Ηταν κάτι πρωτόγνωρο για την Ελλάδα. Η τηλεόραση είχε μπει σε όλα τα σηίηα και οι κινηματογράφοι άρχισαν να κλείνουν» θυμάται.
Πηγή: Espresso
