Αέρινη, γοητευτική και με ένα ζεστό χαμόγελο η Πέμη Ζούνη μίλησε για τη θεατρική παράσταση που θα δούμε στη Θεσσαλονίκη, στις 28 και 29 Ιουλίου, στα πλαίσια των εκδηλώσεων του 2ου Φεστιβάλ Καλοκαιριού του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Η ηθοποιός ιδιαίτερα συγκινημένη αλλά και πολύ χαρούμενη για την «επανεκκίνηση» του πολιτισμού, μας μίλησε για τη θεατρική παράσταση «Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες» αλλά και για τα καλλιτεχνικά της σχέδια στην meta covid 19 περίοδο.
Τι είναι αυτό που σας συγκίνησε στο έργο και αποφασίσατε τη συμμετοχή σας;
Π.Ζ. Κατ’ αρχάς – όπως λέω πάντα – το ανθρώπινο δυναμικό και αμέσως μετά το ίδιο το έργο. Οι άνθρωποι φτιάχνουν πάντα την ποιότητα της παράστασης, το έργο λειτουργεί ως αφορμή συνάντησης με τον κόσμο. Εδώ λοιπόν είχα την Ρέινα Εσκενάζυ στη σκηνοθεσία, με την οποία έχω μια πολύ όμορφη ιστορία συνεργασίας στην τηλεόραση, έχω επίσης τρεις νέους, υπέροχους συναδέλφους, που χαίρεσαι να τους βλέπεις επί σκηνής, έχω ως έμπνευση την απίστευτη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη, και μια εξαιρετική ομάδα συντελεστών στα φώτα, τα σκηνικά, τα κοστούμια και τον ήχο. Το ίδιο το έργο είναι νομίζω από τα πιο τρυφερά… Δεν είναι τυχαίο που ταξιδεύει ξανά και ξανά επί πέντε δεκαετίες τώρα.
Πείτε μας δυο λόγια για την ιστορία του έργου και τους συντελεστές…
Π.Ζ. Νέα Υόρκη, λίγο μετά την επανάσταση των χίπυς. Ο νεαρός ήρωας διεκδικεί την ανεξαρτησία του, την ενηλικίωσή του, φεύγοντας για πρώτη φορά από το σπίτι και την υπερπροστατευτική μητέρα του. Θα γνωρίσει τον έρωτα στο πρόσωπο μιας κοπέλας, που είναι η χαρά της ζωής, αλλά φανατική οπαδός της ελευθερίας – που σημαίνει ότι τρομάζει με την όποια πιθανότητα δέσμευσης. Όλα αυτά δεν είναι πρωτόγνωρα στον μέσο άνθρωπο, αλλά εδώ η κατάσταση είναι λίγο πιο περίπλοκη, γιατί ο νεαρός είναι εκ γενετής τυφλός. Όλη η συμπεριφορά των γύρω χρωματίζεται από αυτό το δεδομένο. Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η γοητεία της γραφής του συγγραφέα. Με πόση ισορροπία χιούμορ και συγκίνησης διαχειρίζεται το θέμα και τους χαρακτήρες.
Υπάρχει και η μουσική έκπληξη με τη συμμετοχή του Σταμάτη Κραουνάκη..
Π.Ζ. Η απίστευτη δοτικότητα και χαρά του να συμμετάσχει στην παρέα μας ήταν ένα δώρο για μας. Τον Σταμάτη τον αγαπώ έτσι κι αλλιώς, αλλά εδώ θα καταλάβετε πόσο πολύ τον ενέπνευσε το έργο, μόλις ακούσετε τη μουσική και τους στίχους που έγραψε!
Γιατί οι θεατές να έρθουν να δουν την παράσταση; Τι θα αποκομίσουν;
Π.Ζ. Αυτό που εγώ, ως θεατής, έχω πάντα στο μυαλό μου είναι να περάσω όμορφα, να μην προλάβω να σκεφτώ τα δικά μου, να ξεχαστώ, να τελειώσει το έργο και να πω «τι ωραίο ταξιδάκι!»… Να με αιφνιδιάσει κάτι που δεν το περιμένω και να γελάσω. Κι ύστερα να αιφνιδιαστώ που βούρκωσα. Νομίζω πως συμβαίνει με τις Πεταλούδες.
Εκτός από τη συμμετοχή στο 2ο Φεστιβάλ Καλοκαιριού Θεσσαλονίκης, θα ταξιδέψει η παράσταση και σε άλλα μέρη;
Π.Ζ. Α ναι! Σε όλη την Ελλάδα.
Τι συμβολίζουν για σας «οι πεταλούδες» και πόσο σημαντική είναι η έννοια της ελευθερίας;
«Το μόνο που θέλω είναι η ελευθερία μου. Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες. Η ανθρωπότητα δεν θα αρνηθεί σε μένα αυτό που έχει και η τελευταία πεταλούδα». Είναι λόγια του έργου. Με συγκινούν, ναι. Νομίζω όλοι οι άνθρωποι θέλουν να είναι ελεύθεροι. Πώς ορίζει όμως ο καθένας την ελευθερία;… Ελεύθερος ίσον μόνος; Ελεύθερος αγαπώντας; Κι αρχίζει μια μεγάλη συζήτηση…
Νιώθετε ελεύθερη στη ζωή σας, σε σχέση με τις επιλογές σας;
Π.Ζ. Εντελώς. Κατόρθωσα νομίζω, μετά από πολλά λάθη και πολλή δουλειά, να βρω την ισορροπία της ελευθερίας με τις πολύτιμες ανθρώπινες σχέσεις.
Τι σας ενοχλεί περισσότερο στις μέρες μας και τα σας κάνει χαρούμενη;
Π.Ζ. Με ενοχλεί αφάνταστα η καλλιέργεια του φόβου, όταν συμβαίνει, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Με κάνουν χαρούμενη χίλια πράγματα κάθε μέρα – κυρίως οι φωτεινοί άνθρωποι.
Το κοινό της Θεσσαλονίκης σας έχει στην καρδιά του, αλλά και εσείς έχετε δηλώσει ότι νιώθετε «Θεσσαλονικιά», πως προέκυψε αυτή η τόσο τρυφερή σχέση;
Π.Ζ. Έζησα πολύ στη Θεσσαλονίκη, τη γνώρισα, τη γύρισα, τη μύρισα. Γνώρισα όμορφους ανθρώπους. Βίωσα έντονες συγκινήσεις. Παίζοντας θέατρο, σκηνοθετώντας μετά, διδάσκοντας σε σχολή, χορεύοντας ως τα ξημερώματα τάνγκο… Δεν ήμουν τουρίστρια πια. Ήμουν πολίτης αυτής της σαγηνευτικής πόλης.
Ποια είναι τα καλλιτεχνικά σας σχέδια; Τι να περιμένουμε;
Π.Ζ. Τα σχέδιά μου είναι θέατρο, θέατρο, θέατρο! Μακάρι να ευοδωθούν!
