«Η ζωή είναι γυναίκα..» λέει το γνωστό τραγούδι. Στην περίπτωση όμως της Πέμης Ζούνη η « Ζωή» είναι μια γυναίκα που αναμετρήθηκε γενναία με το χρόνο. Με μια γοητεία που καθηλώνει, διάχυτη από απλότητα και φυσικότητα, η Πέμη Ζούνη μιλά μαζί μας για την καλλιτεχνική της πορεία και την προσωπική της αναμέτρηση με το χρόνο..
«Χρόνος», στο άκουσμα και μόνο της λέξης πολλές γυναίκες νιώθουν άγχος ίσως και εκνευρισμό, ποιο είναι το μυστικό της επιτυχούς αντιπαράθεσης μαζί του;
Π.Ζ. Δεν πρόκειται για κάποιο φοβερό μυστικό, χρησιμοποιώ τη λογική μου! Υπάρχει κάποιος που νίκησε το χρόνο, δηλαδή τη φυσική φθορά; Το να αντιπαρατεθείς μαζί του μόνο σε λάθη μπορεί να οδηγήσει. Επομένως συμφιλιώθηκα νωρίς με αυτή τη βεβαιότητα. Αντί να τον πολεμήσω, είπα να τον αγκαλιάσω, να πορευτούμε παρέα.
Ποια είναι η φιλοσοφία ζωής που σας οδηγεί σε αυτή τη στάση;
Π.Ζ. Η αξιοπρέπεια. Κάτι που δεν μπορώ να αλλάξω, το δέχομαι αξιοπρεπώς. Έπειτα, κατέληξα – σχετικά νωρίς στη ζωή μου – πως δεν πρέπει να κρεμάσω τα όνειρά μου στην εικόνα. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος πίσω απ’ αυτήν. Κι αφού η εικόνα είναι ευάλωτη, ας ασχοληθούμε με όλο το υπόλοιπο!
Τι είναι επιτυχία για σας πλέον; Τι σας κάνει χαρούμενη επαγγελματικά;
Π.Ζ. Επιτυχία για μένα ήταν πάντα να μη νιώθω ότι «δουλεύω». Να βρίσκομαι με ανθρώπους που μ’ αρέσουν, που έχουμε στοιχειώδη συγγένεια στην αισθητική. Να μην πηγαίνω ποτέ στην πρόβα ή στο γύρισμα με βαριά καρδιά. Το διεκδίκησα με πείσμα. Και το κατάφερα κατά 99%.
Είχε κόστος η επιτυχίας σας και σε ποιους τομείς της ζωής σας;
Π.Ζ. Όταν προσπαθείς να ισορροπήσεις ανάμεσα σε δύο αγάπες, πάντα υπάρχει κόστος και διλήμματα. Ωστόσο νομίζω ότι ήμουνα τυχερή με τους ανθρώπους και πορεύτηκα με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες.
Υπάρχει κάτι που σας δημιουργεί άγχος; Που νιώθετε ότι δεν το ελέγχετε;
Π.Ζ. Φυσικά. Όλα αυτά που συμβαίνουν στον πλανήτη – σε φυσικό και ανθρώπινο επίπεδο. Η συνεχώς αυξανόμενη καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος, για παράδειγμα, είναι πολύ σοβαρό θέμα. Τρομακτικό. Εγώ ίσως δεν προλάβω να ζήσω τον εφιάλτη που περιγράφουν οι επιστήμονες. Το παιδί της κόρης μου όμως, όταν γεννηθεί;… Είναι πολλές οι αγωνίες, όλες με παρονομαστή τον άνθρωπο. Ο πόλεμος, τα χημικά όπλα, η διεστραμμένη χρήση των τεχνολογικών επιτευγμάτων, η έλλειψη αλληλεγγύης στην παγκόσμια διακυβέρνηση είναι απειλές που κρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας.
«Ένα τσουνάμι τύχης και άστρων η ζωή μου», σε ποιο τομέα της ζωής σας αισθάνεστε πιο τυχερή;
Π.Ζ. Στη συνάντηση με όμορφους ανθρώπους. Μαζί τους έζησα και ζω τις ευτυχισμένες στιγμές, μαζί τους ξεπέρασα τις δυσκολίες, μαζί τους πήρα τα πιο σημαντικά μαθήματα. Και στον επαγγελματικό χώρο και – κυρίως – στην προσωπική μου ζωή.
Πόσο σημαντική πιστεύετε ότι είναι η ευγνωμοσύνη στις μέρες μας;
Π.Ζ. Τεράστιας σημασίας. Η ευγνωμοσύνη είναι στάση ζωής. Το πέρασμά μας από αυτή τη ζωή συνοδεύεται από δώρα. Όση ταλαιπωρία και πόνο κι αν έχουμε γευτεί. Αν δεν νιώσουμε ευγνωμοσύνη, σημαίνει ότι δεν είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε αυτά τα δώρα.
«Ζω πολύ έντονα την κάθε μου επιλογή..», μήπως εκεί βρίσκεται και το μυστικό της ευτυχίας μας;
Π.Ζ. Για μένα πάντως ναι! Η μοίρα μας έχει το δακτυλικό μας αποτύπωμα. Ο δρόμος μας είναι οι επιλογές μας. Εμείς οι ίδιοι είμαστε οι επιλογές μας. Αν δεν αποδεχτείς, αν δεν βιώσεις ολόκληρος την κάθε σου επιλογή, χάνεις τη στιγμή. Χάνεις τη ζωή. Ζεις περιμένοντας κάτι άλλο από αυτό που σου αναλογεί.
Τι μας εμποδίζει να ζούμε, να απολαμβάνουμε την κάθε μας στιγμή;
Π.Ζ. Μόνο ο εαυτός μας. Οποιαδήποτε εξωτερική συνθήκη είναι το πρώτο υλικό. Μετά έρχεται η σκέψη και η απόφαση. Η επιλογή! Φυσικά, απόλαυση δε σημαίνει μόνο χαρά, ή ικανοποίηση. Μπορεί να σημαίνει μόχθος, αγωνία, πάλη. Το θέμα είναι να βιώσεις τη στιγμή ολόκληρος.
Σε μια συνέντευξή σας μιλήσατε για μεγάλα, επώδυνα μαθήματα ζωής. Πόσο καθοριστικά τελικά είναι για τη ζωή μας και από ποια πλευρά; Γινόμαστε καλύτεροι ως άνθρωποι ή σκληραίνουμε περισσότερο πιστεύοντας ότι έτσι προφυλάσσουμε τον εαυτό μας από επικείμενο χτύπημα;
Π.Ζ. Χαμογελώ με την ερώτηση. Εξαρτάται φυσικά! Από τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένος ο κάθε άνθρωπος. Από τον χαρακτήρα που έχει διαμορφώσει. Από το αξιακό του σύστημα. Από τις αντοχές του. Τελικά, από το πώς διαχειρίζεται κανείς την Απώλεια – περί αυτού πρόκειται. Το «μάθημα» επικαλείται ένας απατεώνας, το «μάθημα» καθόρισε και τον φιλάνθρωπο.
Έχετε εμπιστοσύνη στη ζωή; Στους ανθρώπους;
Π.Ζ. Αγαπώ τη ζωή και τους ανθρώπους. Αυτή είναι η σωστή διατύπωση για μένα. Αγαπώ αυτή την διαρκή ανηφόρα της ανθρωπότητας, με τα τεράστια λάθη και τα τεράστια επιτεύγματα. Απέναντι σε κάθε φρίκη, υπάρχει μία υπέροχη κίνηση προσφοράς. Απέναντι σε κάθε εγκληματική ανοησία υπάρχει κάποιο σοφό μυαλό. Όλα είναι εδώ. Αρκεί να θέλεις να τα δείς.
«Διεκδικώ το δικαίωμα να αναθεωρώ..». Είμαι της άποψης ότι θα έπρεπε να είναι από τα πλέον βασικά μας δικαιώματα. Σε ποια στιγμή της ζωής μας αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε και αυτό το δικαίωμα; Γιατί το συγκεκριμένο δικαίωμα δεν το μαθαίνουμε νωρίς…
Π.Ζ. Ναι, θα έπρεπε να το μαθαίνουμε νωρίς. Αλλά συνήθως μεγαλώνουμε μέσα στα κοινωνικά κλισέ και στερεότυπα. Ένα από τα πιο ισχυρά είναι «να είσαι ο εαυτός σου, μην αλλάζεις»!!! Τι θα πει ακριβώς αυτό; Γιατί αυτός ο φόβος της αλλαγής; Αλλάζουμε κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Διαμορφώνουμε την προσωπικότητά μας συνεχώς, με κάθε ερέθισμα. Γιατί λοιπόν αυτό το στερεότυπο; Γιατί η αλλαγή σημαίνει σκέψη. Και ο σκεπτόμενος άνθρωπος δεν είναι το ζητούμενο, δυστυχώς!
Αν ο έρωτας ήταν εικόνα, πως θα ήταν; Αν ήταν μουσική, τραγούδι;
Π.Ζ. Είναι το «Φιλί» του Ροντέν. Είναι «Τα νυχτερινά» του Σοπέν. Είναι όποιο τραγούδι μας τάραξε βαθειά κάποια στιγμή.
Αν ήταν λογοτεχνικό, ποιητικό κείμενο;
Π.Ζ. Είναι η ίδια η ανάγκη να γράφουμε ποίηση.
Πως θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε τον έρωτα ώστε το στιλέτο του να μη μας ματώνει θανάσιμα;
Π.Ζ. Είναι στην ίδια τη φύση του έρωτα να ματώνει. Αν δεν το αντέχεις, μην ξανοίγεσαι…
«Μόνο οι γενναίοι αγαπούν, να το θυμάστε… Οι άλλοι απλά ξεγελούν τον έρωτα. Εγώ ήμουνα στους πρώτους…», γράφει ο μοναδικός Άκης Δήμου. Ταυτίζεστε με τους στίχους;
Π.Ζ. Απόλυτα! Ορίστε η απάντηση στην προηγούμενη ερώτησή σας! Δε νομίζω ότι χωράει άλλο σχόλιο, μετά από από αυτόν τον υπέροχο αφορισμό. Ναι, κι εγώ ήμουνα στους πρώτους.
Κλείνοντας, τι είναι πιο σημαντικό για σας αυτή τη στιγμή, επαγγελματική επιτυχία ή προσωπική ολοκλήρωση και γαλήνη;
Π.Ζ. Το δεύτερο βέβαια. Μόνο που εμπεριέχει και μια δόση ενασχόλησης με την αγαπημένη μου τέχνη. Δεν εξαρτάται από αυτήν! Απλώς εμπεριέχει…
