Είναι πρώτη φορά που ακούστηκε ξεκάθαρα από το υπουργείο οικονομικών ότι η συγχώνευση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων δεν έχει στόχο μόνο να κλείσουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δεν προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα αλλά κυρίως ότι έφτασε πια η ώρα να κλείσουν οριστικά οι ατομικές – οικογενειακές επιχειρήσεις. Όλες οι ενέργειες της παρούσας κυβέρνησης ,όλα αυτά τα χρόνια αυτό έδειχναν και συνεχίζουν αυτό να δείχνουν . Πέρσι ,αν θυμόμαστε καλά , που θυμόμαστε, οι δηλώσεις του πρωθυπουργού παρουσίασαν την κυρίαρχη θέση της συντηρητικής παράταξης – ότι όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι κλέφτες . Και η δήλωση αυτή δεν έμεινε στα λόγια αλλά συνεχίστηκε στην πράξη . Οι φορολογικές περσινές εισφορές ήταν σε πολλές περιπτώσεις παράλογες . Φέτος , η φορολογική πολιτική της κυβέρνησης κατά γενικές γραμμές άλλαξε καθώς διανύουμε προεκλογική περίοδο .
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες όμως ξέρουν ότι το τελικό χτύπημα είναι κοντά . Προσωπικά δεν αμφισβητώ ότι υπάρχουν επαγγελματικοί κλάδοι ελεύθερων επαγγελματιών που παρέχουν κυρίως υπηρεσίες και προκαλούν ακόμη και σήμερα ένα όργιο φοροδιαφυγής . Δεν αμφισβητώ ότι υπάρχουν ελεύθεροι επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στα όρια της παρανομίας . Και θα πω συγκεκριμένο παράδειγμα, ενός υδραυλικού , που αν και έκοψε απόδειξη , για δουλειά 2 λεπτών πληρώθηκε 160 ευρώ! Νόμιμος αλλά ανήθικος . Οι περιπτώσεις αυτές αποτελούν ντροπή των ελεύθερων επαγγελματιών . Οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι νοικοκυραίοι . Είναι εκείνοι που δίνουν ζωή στις γειτονιές των πόλεων , στην γειτονιές των χωριών . Στα ίδια τα χωριά που ερημώνουν . Φανταστείτε ένα χωριό χωρίς μαγαζιά .Χωρίς το περίπτερο , το μίνι μάρκετ , το κρεοπωλείο, το καφενείο , το αρτοποιείο, χωρίς τον τοπικό ταξιτζή … Θα είναι ένα χωριό φάντασμα , ένα έρημο χωριό όπως τραγουδούσε παλιά ο Γιώργος Νταλάρας .
Θα χαλάρωναν ακόμη περισσότερο οι κοινωνικοί δεσμοί . Ο καθημερινός χαιρετισμός του πελάτη με τον μαγαζάτορα , οι συγκλονιστικές συνομιλίες που ακούγονται ανάμεσα στους 4 τοίχους των μαγαζιών , οι αστείες στιγμές που μένουν για πάντα αναμνήσεις . Ο μαγαζάτορας είναι φίλος , ψυχολόγος , σύμβουλος της οικογενειακής ζωής . Απορώ πώς επιδιώκουν οι κυβερνήσεις να προκαλέσουν το θάνατο του εμποράκου ….
Δεν είναι αυτό το άρθρο μία οικονομική ανάλυση . Ας την κάνουν οι οικονομολόγοι . Είναι η καθημερινότητά μας που διαρκώς πιέζεται από τα συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα και τις συγκεκριμένες πολιτικές . Οι νοικοκυραίοι μαγαζάτορες οφείλουν να ξυπνήσουν . Οφείλουν να οργανωθούν . Παλιά υπήρχαν τα σινάφια , οι συντεχνίες. Τώρα ? Ένας αθέμιτος ανταγωνισμός . Πώς να κατανοήσω τους ελεύθερους επαγγελματίες που κατεβάζουν την τιμή συγκεκριμένων προϊόντων όχι για να παρέχουν φτηνή τιμή στους πελάτες αλλά αντίθετα να προκαλέσουν μακροπρόθεσμα το κλείσιμο του διπλανού μαγαζιού ? Όλοι διαμαρτύρονται για το απαράδεκτο μέτρο του 13ωρου . Οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν έχουν ωράριο . Είναι δοσμένοι σώμα και ψυχή στο μαγαζί τους , στην επιχείρησή τους . Όχι 13ωρο αλλά 23ωρο ασχολούνται με το επάγγελμά τους για να είναι πάντα σωστοί απέναντι στον εαυτό τους και τους πελάτες τους . Δεν γνωρίζουν γιορτές , άδειες , ούτε καν έχουν χρόνο να χαρούν , να θρηνήσουν , να αναρρώσουν από μία ασθένεια . Αυτή είναι η πραγματικότητα και ας την γνωρίζουν οι γραφειοκράτες που ρυθμίζουν τις ζωές όλων μας .
Και τι θα μπορούσε να γίνει? Πολλά μπορούν να γίνουν . Το πρώτο βασικό βήμα είναι ο σεβασμός των πολιτικών απέναντι στους μαγαζάτορες . Μία συγκεκριμένη δήλωση της κυβέρνησης ότι αλλάξαμε πολιτική και δεν θέλουμε να κλείσετε . Ότι θα πάψουμε να προσφέρουμε προνόμια στους συγκεκριμένους . Στα συγκεκριμένα σούπερ μάρκετ που αγοράζεις τα πάντα . Ίσως στο μέλλον να δούμε και ιατρεία αλλά και κομμωτές στα σούπερ μάρκετ . Ίσως στο μέλλον να δούμε στα βενζινάδικα να πουλιούνται είδη κρεοπωλείου και στο κρεοπωλείο βενζίνη … Χρειάζονται πολιτικές ρύθμισης στο εμπόριο και όχι πολιτικές οικονομικής αναρχίας με σκοπό να συγκεντρώνονται πιο εύκολα τα έσοδα από τον πιο άδικο φόρο. Τον πληθωρισμό .
Είμαι όμως υπέρ μίας μόνιμης φορολογικής δίκαιης μεταρρύθμισης των ελεύθερων επαγγελματιών . Υπέρ των ηλεκτρονικών τιμολογίων , υπέρ της χρήσης των καρτών στις εμπορικές συναλλαγές . Με προϋποθέσεις όμως . Δεν είναι λογικό αγαθά που υπόκεινται στον ειδικό φόρο κατανάλωσης για παράδειγμα τα τσιγάρα(με κέρδος 3%) αλλά και η βενζίνη να μπορούν να πληρωθούν με κάρτα σαν να είναι προϊόντα κέρδους 20 και 30 %. Δεν είναι λογικό να μην σκέφτεται το υπουργείο οικονομικών ότι σε ένα μαγαζί που λειτουργεί 15 ώρες την ημέρα θα πρέπει πληρωθούν 2 και 3 άτομα , τις περισσότερες φορές από την ίδια οικογένεια … Δεν είναι λογικό ότι σε μία ατομική επιχείρηση που δραστηριοποιείται στην επαρχία και όχι σε τουριστική περιοχή της Ελληνικής υπαίθρου δεν θα υπάρχουν κίνητρα να προσληφθεί υπάλληλος που όλη την ασφαλιστική ευθύνη θα την έχει ο μαγαζάτορας και όχι το κράτος .
Είναι πια γεγονός ότι ο θάνατος του εμποράκου θα αλλάξει τα δεδομένα . Ερήμωση της επαρχίας , εσωτερική μετανάστευση για άλλη μία φορά στην Αθήνα , κρίση του θεσμού της οικογένειας . Οι έμποροι και οι μικροέμποροι σε όλη την Ελληνική ιστορία ήταν πρωτοπόροι. Ο Ελληνική αξία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ήταν η εξωστρέφεια των εμπόρων , η πρώτη φλόγα της επανάστασης του 21 ξεκίνησε από τους εμπόρους της υποδουλωμένης χώρας μας αλλά και τους εμπόρους των παροικιών της Βιέννης , της Τεργέστης και της Βενετίας . Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα μικρομάγαζα είναι εκείνα που πάντα έβαζαν πλάτη στις δύσκολες οικονομικές στιγμές της χώρας μας . Από την οικονομική κρίση και από τις δύσκολες στιγμές της καραντίνας του covid . Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα μικρομάγαζα είναι ακόμη και σήμερα που συνεισφέρουν στο ΑΕΠ της χώρας μας . Άλλωστε ο δημόσιος τομέας που διαρκώς μεγαλώνει πόσο προσφέρει στην οικονομική ανάπτυξη ? Μάλλον εμπόδιο αποτελεί .
Ο θάνατος του εμποράκου να μην συμβεί . Όλοι έχουμε ευθύνη . Οι μαγαζάτορες , οι πελάτες , οι ψηφοφόροι . Σωστές τιμές , σωστή φορολογική πολιτική , επαγγελματισμός για όσους ασχολούνται με το εμπόριο και κυρίως ένας υγιής συνδικαλισμός που θα αναβαθμίσει την κοινωνική θέση και τον κοινωνικό ρόλο του ελεύθερου επαγγελματία. Είναι πια γεγονός το παράδοξο . Ότι σε μία φιλελεύθερη κυβέρνηση ο ελεύθερος έχει χάσει την ελευθερία του και τον ύπνο του . Και φυσικά όσοι ελεύθεροι επαγγελματίες ζουν και υπερπλουτίζουν παράνομα οφείλει το κράτος να τους βρει . Δεν είμαστε όλοι ίδιοι .