Στις 12 Ιουνίου ο ποδοσφαιρικός κόσμος παραλίγο να βιώσει μια τραγωδία. Ήταν μόλις το 42ο λεπτό της αναμέτρησης ανάμεσα στην Δανία και την Φινλανδία για τους ομίλους του Euro. Εντελώς ξαφνικά ο μέσος της Δανίας, Κρίστιαν Έρικσεν κατέρρευσε στον αγωνιστικό χώρο. Παντού σιωπή. Μόνο οι προσευχές όλων μας να επανέλθει. Να ανοίξει τα μάτια του, να δει τους αγωνιστικούς χώρους, τα παιδιά του και τη γυναίκα του. Να αναπνεύσει, να ονειρευτεί ξανά, να διεκδικήσει τίτλους, να κερδίσει το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή του ανθρώπου που είναι η ίδια η ζωή!
Εγώ προσωπικά έβλεπα έντρομος και φώναζα “Σήκω πάνω, σήκω πάνω γ@μωτο”. “Σήκω να πάρει ευχή”. “Σήκω μωρέ”. Τελικά σηκώθηκε, τελικά ο Δανός ποδοσφαιριστής είναι μαζί μας και θα είναι όσο του οφείλει η Μοίρα του. Αλλά η Μοίρα του όφειλε να σηκωθεί.
Μέσα σε όλα αυτά ήρωας και δείγμα ανθρώπου αποτέλεσε ο αρχηγός της εθνικής Δανίας, Σιμόν Σαρ (έτσι είναι το σωστό μιας και στα νορβηγικά τα γράμματα Kjæ διαβάζονται ως σα”).
Αυτά όσον αφορά τους πρωταγωνιστές. Εκείνο που με έκανε να νιώσω εντελώς άβολα και το θεώρησα παντελώς αναξιοπρεπές είναι τα σχόλια που τον “πέθαιναν” πριν την ώρα του, που η βολική καρέκλα δίνει την ικανότητα ο καθένας να ξεστομίζει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι. Το θεωρώ ασέβεια στην προσπάθεια που έκανε ο Έρικσεν να κρατηθεί στη ζωή. Γιατί όλοι όσοι αγαπάμε το ποδόσφαιρο θέλαμε να ζήσει. Ο Έρικσεν και ο κάθε Έρικσεν!
Ναι οκ, δεν είπε κανείς πως είμαστε Τότεναμ, Ίντερ, Εθνική Δανίας από τα γεννοφάσκια μας. Αλλά εκείνη την στιγμή ανησυχούμε. Πληροφορείστε μας λοιπόν και προσευχηθείτε μαζί μας. Δε θέλαμε επικήδειες δηλώσεις του στυλ “Ίσως να μην τα καταφέρει”.
“Ναι αλλά επικρατούσε άγχος”. Αν είσαι αγχωμένος σωπαίνεις και προσεύχεσαι, μεταφέρεις τη δύναμη σου να σωθεί αυτός ο άνθρωπος.
Σας είπε κανείς πως ο άνθρωπος δεν έχει δύναμη να τα καταφέρει. Αν πρέπει να τα καταφέρει, θα τα καταφέρει. Σχόλια που προδικάζουν αποτελέσματα χωρίς να υπολογίζουν στο θαύμα θεωρούνται ανήθικα. Αν γινόταν το μοιραίο τότε θα μιλούσαμε για αυτά, αλλά όσο κάποιος ζει αν προδικάζουμε θάνατο δηλώνουμε την ανθρωποφαγία μας. Έτσι το βλέπω εγώ.
Δυστυχώς κάποιοι είναι σαν να πέφτει ένα αεροπλάνο και βάζουν κάποιον επιβάτη στη θέση του πιλότου να το σώσει.
Ορισμένοι νομίζουν πως μπορούν να λένε ό,τι θέλουν και όποτε το θέλουν και όπως το θέλουν.
Ένα ήταν όμως που μου την βίδωσε. Εκεί πραγματικά ντράπηκα που λεγόμαστε άνθρωποι. Ντράπηκα που μας έπλασε ο Θεός και μας ονόμασε δημιούργημα του.
Αυτό λοιπόν που με θύμωσε ήταν εκείνοι οι ψεκασμένοι εθνοπατέρες του πληκτρολογίου που ξεφυτρώνουν σαν τα αγκάθια όταν το απαιτεί η περίσταση να μοιραστούν απόψεις καφενείου και χαμηλού πνευματικού επιπέδου. Με έντονη την ξερολίαση και παντωγνωμοσύνη.
“Να οι παρενέργειες του εμβολίου”. “Εμβόλιο έκανε;”. “Πόσοι ακόμα πρέπει να πεθάνουν για να σταματήσουν οι εμβολιασμοί”. Ήταν κάποια σχόλια, των εθνικών μαχαραγιάδων σε επίσημα site. Ακόμα και εδώ να χρησιμοποιούμε τον Covid, τα εμβόλια και την αγωνία των ανθρώπων για μικροπολιτικές και συνωμοσιολογίες.
Πως το βρήκατε πάλι παιχταράδες μου;
Οι πρυτάνεις του καναπέ που μια ζωή κατηγορούν τους άλλους για την οκνηρότητα τη δική τους.
Ναι υπάρχουν και τέτοιοι και δυστυχώς ψηφίζουν, έχουν άποψη, κρίνουν και συνωμοτούν.
Είναι αυτοί που θα βρίζουν μανάδες και θα εύχονται καρκίνους σε διαιτητές, ποδοσφαιριστές, επόπτες.
Είναι οι λεγόμενοι «καθηγητές του στοιχήματος» που ο ειρωνικός αυτός τίτλος τους κάνει λίγο σημαντικούς μέσα στην ασχετοσύνη και την ασημαντότητα τους.
Μάλιστα το χαίρονται ιδιαίτερα να τους αποκαλούν έτσι για να καλύπτουν την ημιμάθεια τους! Κάτι σαν τους μάγους του χωριού που χρησιμοποιούν αλληλένδετες αλχημείες μεταξύ τους να βρουν κατά φαντασία φάρμακα και εκείνη την ώρα έρχεται επαγγελματίας γιατρός και τους δείχνει την πραγματική επιστήμη και τελικά σώζει τη ζωή του ασθενούς.
Ενοχλούνται δε αν οι προβλέψεις τους πάνε λάθος, αλλά παρόλα αυτά δεν χάνουν την θέση τους γιατί στην Ελλάδα είναι όλοι προέδροι και επιστήμονες. Στη συγκεκριμένοι έγιναν όλοι καρδιολόγοι!
Είναι αυτοί που δηλώνουν αρνητές του ιού, του εμβολίου, αρνητές των πάντων, αμφισβητίες και επαναστάτες χωρίς αιτία.
Κάπου εδώ να σημειώσω και το highlight που σχολιάστηκε από παντού. Η ανθρώπινη ασπίδα που δεν άφησε για άλλη μια φορά τα αρπακτικά των ΜΜΕ να παίξουν με την αγωνία και την κατάσταση ενός ανθρώπου. Ανθρωπιά είναι να προστατεύεις τους ανθρώπους σου από την λαίλαπα της κατινιάς, της προσβολής, τις διαφημίσεις του πόνου ως μέσο τηλεθέασης.
ΣΗΚΩ Γ@ΜΩΤΟ ΣΗΚΩ, ΕΡΙΚΣΕΝ ΔΕΥΡΩ ΕΞΩ! ΣΗΚΩ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΕΥΧΗ. ΣΗΚΩ!
Ο Κρίστιαν Έρικσεν ζει. Ζει και βασιλεύει. Να ζει και να είναι καλά αυτό ευχόμαστε.
Καλή ανάρρωση παιχταρά μας, καλή ανάρρωση και σου εύχομαι παρόλο που δε θα διαβάσεις αυτό το κείμενο, ποτέ ξανά να μην σου τύχει κάτι τέτοιο. Όχι μόνο σε εσένα αλλά και σε κανέναν άλλον!
