Σαν σήμερα (23.07.2025) πριν 7 χρόνια 104 άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί ή πνίγηκαν στην προσπάθειά τους να διαφύγουν της φωτιάς μέσω θαλάσσης. Οι τραυματίες ανήλθαν στους 172, χιλιάδες σπίτια κάηκαν και η οικολογική καταστροφή που άφησε πίσω της η πύρινη λαίλαπα στο Μάτι, παραμένει ανυπολόγιστη. Μία από τις πιο σκοτεινές στιγμές της νεότερης ιστορίας της χώρας, όταν η Αθήνα… «μύριζε θάνατο».
Η φωτιά ξεκίνησε από την Πεντέλη και κατέβηκε με ανεξέλεγκτη ταχύτητα προς τη Ραφήνα και το Μάτι, παρασύροντας τα πάντα στο διάβα της. Οι ισχυροί άνεμοι που ξεπερνούσαν τα 120 χλμ/ώρα, η ανύπαρκτη εκκένωση, η χωρίς σχέδιο πολιτική προστασία και ο «λαβύρινθος» του οικιστικού ιστού στο Μάτι οδήγησαν εκατοντάδες ανθρώπους σε φρικτό θάνατο.
Πολλοί εγκλωβίστηκαν σε σπίτια και οχήματα, ενώ άλλοι έπεσαν στη θάλασσα για να σωθούν. Ανάμεσά τους παιδιά, ηλικιωμένοι, τουρίστες. Η ελληνική κοινωνία παρακολούθησε παγωμένη.
Τα νοσοκομεία, τα δελτία ειδήσεων, τα κοινωνικά δίκτυα πλημμύρισαν από εικόνες φρίκης: Καμένες αγκαλιές, κατεστραμμένα σπίτια, ερείπια μιας γειτονιάς που δεν πρόλαβε να σωθεί. Ήταν μια καταστροφή που δεν προέβλεψε κανείς, αλλά όλοι γνώριζαν πως μπορεί να συμβεί.
«Είδαμε τα πάντα να καίγονται»
Μιλώντας στην ΕΡΤ, η Ιωάννα Γατοπούλου, πολυεγκαυματίας από το Μάτι, θυμήθηκε εκείνη τη μέρα που ο χρόνος σταμάτησε και η θάλασσα έγινε το μοναδικό της καταφύγιο. Αναφέρθηκε στα γεγονότα της τραγικής εκείνης ημέρας, όπως τα βίωσε η ίδια.
«Κατέβηκα προς τη θάλασσα που είναι πολύ κοντά. Εκεί λοιπόν στην Ποσειδώνος τα αυτοκίνητα ήταν τέσσερις σειρές, ενώ είναι πολύ στενός δρόμος και δεν χωράνε πάνω από 2 αυτοκίνητα. Έπρεπε να κάνω πολλούς ελιγμούς για να μπορέσω να κατέβω στο μονοπάτι, το οποίο το ξέραμε μόνο οι ντόπιοι. Έφτασα στη θάλασσα και μπήκα στο νερό, όπως και οι υπόλοιποι της πολυκατοικίας», είπε.
«Κολυμπούσαμε τουλάχιστον 3 ώρες και ο αέρας μας πήγαινε προς τα μέσα, προς την Εύβοια», εξήγησε.
Και συνέχισε: «Αφού είδαμε να καίγονται όλα, γιατί το πράσινο κατέβαινε μέχρι κάτω, αποφασίσαμε να βγούμε έξω. Εκεί κατάλαβα – γιατί πριν, μέσα στο νερό, δεν το είχα καταλάβει – ότι έχω καεί.
Όπως ανέφερε η Ιωάννα Γατοπούλου: «Φεύγοντας από το σπίτι ένιωθα στην πλάτη μου, στα πόδια, στα χέρια που ήταν ακάλυπτα, κάτι σαν πετραδάκια από τον αέρα. Όταν βγήκαμε έξω όμως, άρχισα να έχω αφόρητους πόνους και περιμέναμε να έρθει κάποιο μέσο να μας πάρει, εμάς τουλάχιστον, τους εγκαυματίες για να μας πάει σε κάποιο κέντρο, νοσοκομείο(…)».
«Ειδοποίησαν κάποιοι το Λιμενικό στη Ραφήνα, το οποίο ήρθε μετά από τρία τέταρτα, δεν έκανε τίποτα. Έφυγε γιατί ακούστηκε ότι δεν μπορούσε να πλησιάσει. Δεν σκέφτηκαν να ρίξουν κάποια βάρκα και περιμέναμε εκεί άλλη μία ώρα και παραπάνω με τον αέρα, τους καπνούς… να μην μπορείς να δεις μπροστά σου. Κάποια στιγμή βρέθηκε ένα φουσκωτό με ιδιώτες, που πήραν εμένα και μια άλλη κυρία που ήμασταν εγκαυματίςς και μας πήγαν στη Νέα Μάκρη στο ιατρικό κέντρο», πρόσθεσε.
Σχετικά με την απόφαση του δικαστηρίου, η Ιωάννα Γατοπούλου είπε πως δεν υπήρχε δικαίωση. «Το αποτέλεσμα ήταν ότι η ίδια τιμωρία, ας το πω ποινή, δόθηκε όπως ήταν στο πρωτόδικο, δηλαδή 10 ευρώ την ημέρα για τρία χρόνια. Εγώ το θεωρώ μάλλον κοροϊδία αυτό. Είναι δικαίωση εν μέρει, για τους τέσσερις που μπήκαν φυλακή».
Εκδηλώσεις μνήμης
Οι συγγενείς των θυμάτων τιμούν τη μνήμη των αγαπημένων τους με μια σειρά εκδηλώσεων, σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και σεβασμού.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει επιμνημόσυνες τελετές, προσκλητήριο νεκρών, και μία πορεία σιωπής, αναδεικνύοντας τη συλλογική μνήμη και τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής απέναντι στην τραγωδία.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ
- Πρωί (μετά τη Θεία Λειτουργία): Επιμνημόσυνη δέηση στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου – Αγίου Θωμά και Αγίου Πορφυρίου στο Κόκκινο Λιμανάκι.
- Ώρα 19:00: Τρισάγιο στο Μνημείο των Θυμάτων στον Νέο Βουτζά. Ακολουθεί προσκλητήριο νεκρών.
- Ώρα 20:30: Κεντρική εκδήλωση μνήμης με τρισάγιο στον Ναυτικό Αθλητικό Όμιλο Ματιού (ΝΑΟΜΑ).
- Ώρα 21:30: Σιωπηλή πεζοπορία από το σημείο της εκδήλωσης έως την ακτή, προς τιμήν των θυμάτων.