Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα είναι δύσκολα, περάσαμε καράντινες, περάσαμε τον τρόμο των media, περνάμε ακόμα και σήμερα ένα ιδιόρρυθμο καθεστώς λόγω του ιού. Το τι θα γίνει θα δείξει.
Άλλοι δεν φοβούνται, άλλοι φοβούνται. Άλλοι ταξιδεύουν και άλλοι μένουν σπίτι και ετοιμάζουν ερωτήσεις για συνεντεύξεις. Οι τελευταίοι ίσως και να είναι τυχεροί γιατί γνωρίζουν ανθρώπους που τους αμβλύνουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες, γνωρίζουν νέο κόσμο, με άλλη κουλτούρα και από άνθρωπο σε άνθρωπο μαθαίνουν. Ένας τέτοιος είμαι κι εγώ. Μπορεί να μην πήγα διακοπές φέτος και να κάθομαι στα 38αρια της Λαμίας να κάνω τις επαφές μου με διάφορους ανθρώπους για συνεντεύξεις, από ηθοποιούς μέχρι προπονητές ποδοσφαίρου και τραγουδιστές, αλλά τελικά ο κόπος αξίζει. Εμένα το ταξίδι μου τις τελευταίες βδομάδες είναι εικονικό, αλλά μέσα από τους ανθρώπους που γνωρίζω είναι σαν να το ζω real life.
To ταξίδι μας άρχισε από το Ομάν, αν θυμάστε και τον ευγενέστατο κύριο Δημήτρη Τζουβάρα, συνέχισε στην Κίνα με τον εξαιρετικό Ζήση Γκέτσο και τώρα το «αεροπλάνο» μας προσγείωσε στο Νότιο Σουδάν. Το Νότιο Σουδάν είναι μια χώρα που μόλις το 2013 βγήκε από τον εμφύλιο πόλεμο, αλλά αυτό έχει βοηθήσει τους ανθρώπους εκεί να είναι δυνατότεροι. Να μην σταματούν να ονειρεύονται, να μην τα παρατούν και να μην θεωρούν τίποτα δεδομένο στη ζωή τους.
Ο Πέτρος Κούκουρας (μην με ρωτήσετε αν έχει συγγένεια με τον γνωστό ηθοποιό Βασίλη Κούκουρα που υποδυόταν τον Μάνθο Φουστάνο) είναι προπονητής στην εθνική του Νοτίου Σουδάν. Είναι ένας άνθρωπος με ιδιαίτερη προσωπικότητα. Με μια αντίληψη για την ζωή αρκετά ανθρωποκεντρική. Με απλότητα. Χωρίς πολλά πολλά. Σαν ένας ιεραπόστολος. Με μια αλήθεια που πηγάζει από μέσα του και με απόλυτη ειλικρίνεια απάντησε σε όλες μου τις ερωτήσεις. Είναι από τις στιγμές που αυτά που ακούς από τον συνομιλητή σου χαράζονται στη μνήμη και τα κουβαλάς άλλοτε σαν συμβουλές, άλλοτε σαν μνήμες, άλλοτε σαν παράδειγμα για το τι εστί, ανθρωπιά και αμοιβαιότητα. Αυτό το μεταφέρει και τους παίκτες του, το μετέφερε και σε εμένα μέσα από τις απαντήσεις του. Από την αρχή όχι μόνο δεν δέχτηκε τον πληθυντικό αλλά με έκανε να νιώσω οικεία, όπως μου είπε «σεβασμός είναι να ακούς καλά λόγια ακόμα και όταν δεν είσαι μπροστά».
Εγώ σίγουρα θα τη θυμάμαι αυτή τη συνέντευξη, ελπίζω και ο ίδιος. Μου έδωσε να καταλάβω, πως ενώ την ώρα που εγώ γράφω αυτές τις λέξεις εκεί μπορεί να γίνει πολεμική σύρραξη, και πως όποιος κι αν είσαι, ότι κι αν είσαι μην ξεχνάς να ακολουθείς το όνειρο σου. Δεν το αφήνουν οι άνθρωποι εκείνοι που ζουν μέσα στον πόλεμο, γιατί να το αφήσω εγώ που τα έχω όλα έτοιμα?. Θα μου πεις? Τώρα τα κατάλαβες εσύ? Είναι αλλιώς να το λες από ιδεολογία και αλλιώς να στο λένε άνθρωποι που έχουν ζήσει 2-3 πράγματα παραπάνω. Πάμε λοιπόν να δούμε τι μου είπε για λογαριασμό του Lay-Out. gr
Πέτρο καλώς όρισες στη σελίδα του Lay-Out. gr. Πως θυμάσαι τα πρώτα σου βήματα στο χώρο του ποδoσφαίρου και πως πήρες την απόφαση να ακολουθήσεις προπονητική καριέρα στο Σουδάν?
Καλησπέρα και σε σένα ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Τα πρώτα μου ποδοσφαιρικά βήματα ξεκίνησαν όταν βρισκόμουν σαν φοιτητής στο πανεπιστήμιο του Greenwich. Εκεί ξεκίνησα να κάνω προπονήσεις σε παιδάκια ηλικίας 6 έως 14 χρονών σαν εθελοντής προπονητής σε τοπικές ομάδες στην περιοχή του Kent. Μέχρι να φτάσω στην εθνική Νότιου Σουδάν περνάνε πάνω από 10 χρόνια δουλειάς στην Αγγλία, την Ελλάδα, την Κίνα και την Γκάνα. Ο δρόμος μέχρι εδώ δεν ήταν εύκολος αλλά η αλήθεια είναι ότι αν ξεκινούσα την καριέρα μου από την αρχή θα ξανά διάλεγα τον ίδιο δρόμο ίσως με κάποιες πολύ μικρές αλλαγές αλλά σε γενικές γραμμές είμαι πολύ χαρούμενος που μέσα σε αυτά τα χρόνια κατάφερα να γυρίσω σχεδόν όλο τον κόσμο και να κάνω αυτό που αγαπάω.
Τι σύστημα προτιμάς να παίζεις και ποια είναι η ποδοσφαιρική σου φιλοσοφία?
Δεν έχω κάποιο αγαπημένο σύστημα. Κάθε φορά ανάλογα με τους παίκτες που διαθέτει η ομάδα προσαρμόζουμε και το σύστημα. Νομίζω πιο σημαντικό ρόλο παίζει η τακτική παρά το σύστημα. Για παράδειγμα μπορείς να παίζεις ένα 4-4-2 αλλά να έχεις μία πολύ αμυντική τακτική και επίσης να παίζεις το ίδιο σύστημα με πολύ επιθετική τακτική. Η φιλοσοφία μου είναι ότι επιθετικά οι παίκτες πρέπει να έχουν ελευθερία κινήσεων και να είναι δημιουργικοί και στην άμυνα πρέπει να είναι οργανωμένοι, συγκεντρωμένοι και να δουλεύουνε πολύ σκληρά. Νομίζω πως με εκφράζει απόλυτα κάτι που είχε πει ο Maurizio Sarri ότι η φιλοσοφία του για το ποδόσφαιρο είναι να διασκεδάζει τον εαυτό του. Γιατί παίζουμε μπάλα από μικρά παιδιά εάν δεν μπορούμε να το απολαύσουμε;
Πως είναι η συνεργασία με τους παίχτες σου και τι είναι αυτό που ξεχωρίζεις σε αυτούς?
Η συνεργασία μου με τους παίκτες θέλω να πιστεύω πως είναι πάρα πολύ καλή, σχεδόν ιδανική. Οι περισσότεροι προπονητές λέμε πως η ομάδα είναι μία οικογένεια και οι ποδοσφαιριστές είναι σαν παιδιά τους. Εγώ λόγω ηλικίας σε αυτή την οικογένεια είμαι αδερφός με τους ποδοσφαιριστές και σε πολλές περιπτώσεις δεν είμαι καν ο μεγαλύτερος αδερφός, οπότε η σχέση μου με τους παίκτες είναι αρκετά δυνατή και διαφορετική από αυτή που μπορεί να έχουν άλλοι προπονητές. Αυτό που ξεχωρίζω από τους παίκτες στο Νότιο Σουδάν είναι πως έχουνε πολύ μεγάλη δίψα για να διακριθούν και πολύ μεγάλη αγάπη για να εκπροσωπήσουν την χώρα τους. Είναι μία χώρα που μπορεί να μη διαθέτει πολλά υλικά αγαθά αλλά ποτέ δεν θα ακούσεις τους παίκτες να διαμαρτύρονται και να ψάχνουμε για δικαιολογίες και αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ.
Ποιες οι διαφορές του ποδοσφαίρου στο Σουδάν από αυτό στην Ελλάδα?
Διαφορές υπάρχουνε πάρα πολλές κυρίως στις εγκαταστάσεις και στα οικονομικά μεγέθη των ομάδων. Νομίζω είναι άδικο να συγκρίνουμε το ποδόσφαιρο στο Νότιο Σουδάν με αυτό της Ελλάδας γιατί ας μην ξεχνάμε ότι είναι μία νέα χώρα και το νεότερο μέλος στην FIFA και CAF και μέχρι στιγμής οι άνθρωποι είχανε άλλες προτεραιότητες από το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό γενικότερα. Παρόλα αυτά μπορώ να πω ότι με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν απολαμβάνουν το ποδόσφαιρο πάρα πολύ και μαζεύεται αρκετός κόσμος στο γήπεδο. Αν σε αυτή τη σύγκριση μπορώ να πω ότι το Νότιο Σουδάν κερδίζει κάπου είναι ότι στο γήπεδο υπάρχουνε οπαδοί και των δύο ομάδων και πολλές φορές είναι ανάμεικτοι χωρίς να γίνονται φασαρίες.
Το Νότιο Σουδάν είναι μια χώρα που από το 2013 ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος ενώ πριν λίγο καιρό προσπάθησαν να γίνουν συζητήσεις για κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Μάλιστα κάπου διάβασα ότι η αποστολή της ομάδας σε αγώνα με το Μπουρούντι έγινε με συνοδεία αστυνομικών που κρατούσαν όπλα. Πως έχουν επηρεάσει όλα αυτά τους παίχτες, εσένα αλλά και το ποδόσφαιρο εκεί? Έχει τύχει κάποια στιγμή να φοβηθείς για τη ζωή σου αλλά τι ήταν και αυτό που κράτησε και σε κρατάει ακόμα εκεί?
Στην Αφρική και ειδικά στις διοργανώσεις της CAF είναι υποχρεωτικό η αποστολή να συνοδεύεται από αστυνομική δύναμη. Δυστυχώς στην Αφρική ακόμα σε αρκετές χώρες δεν υπάρχει σταθερότητα. Μία απ’ αυτές τυγχάνει να είναι και το Μπουρούντι. Έτσι προληπτικά η αποστολή της ομάδας μας συνοδευότανε από αστυνομικούς με όπλα. Ενώ στην αρχή μπορώ να πω ότι με ξάφνιασε καθώς δεν ήμουνα συνηθισμένος να βλέπω τόσους πολλούς αστυνομικούς με αυτόματα όπλα τριγύρω μου μετά από λίγες μέρες το συνήθισα. Τους παίκτες δε νομίζω να τους επηρέασε κάτι τέτοιο, καθώς και στο Νότιο Σουδάν η κατάσταση είναι κάπως παρόμοια. Όταν πέφτει ο ήλιος την φύλαξη των δρόμων την αναλαμβάνει ο στρατός και όχι αστυνομία. Έτσι τουλάχιστον για μένα δεν είναι ασφαλές, βγαίνω το βράδυ έξω και φροντίζω εάν θα βγω να είναι κάποιος ντόπιος μαζί μου σε περίπτωση που χρειαστώ βοήθεια. Η Ομοσπονδία Κάνει τα πάντα για να με κρατήσει ασφαλή και κατοικώ σε μία από τις πιο ασφαλές περιοχές στην Τζούμπα. Όποτε δεν μπορώ να πω ότι έχω φοβηθεί για την ζωή μου. Επίσης αρκετός κόσμος με γνωρίζει Και με χαιρετάει στο δρόμο όταν περπατάω και αυτό μου δίνει ένα παραπάνω αίσθημα ασφάλειας. Όταν πρώτο έφτασα Στο αεροδρόμιο δεν θα σου κρύψω ότι αγχώθηκα λίγο καθώς δεν ήτανε όπως ακριβώς το περίμενα αλλά η διάθεση και το πάθος των ανθρώπων που δουλεύουν στην ομοσπονδία με έκαναν να θέλω και εγώ από μεριάς μου να βοηθήσω όσο μπορώ έτσι ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση και να μπορέσει η εθνική ομάδα να καταφέρει κάτι καλύτερο.
Η Εθνική του Νοτίου Σουδάν θεωρητικά είναι μια ομάδα χαμηλής δυναμικότητας. Με ποιον τρόπο μπορέσατε να την κάνετε ανταγωνιστική και ποιο είναι το μυστικό ώστε μια ομάδα παρά την χαμηλή δυναμικότητα της να μπορεί να ανταπεξέρχεται στις δοκιμασίες που θα βρεθούν στο δρόμο της?
Είναι αλήθεια πως δεν είναι καθόλου εύκολο και ακόμα έχουμε πολύ δουλειά να κάνουμε. Πρώτο πράγμα που κάναμε είναι να βάλουμε κάποιους κανόνες αποδυτήρια και οι παίκτες να πειθαρχούμε σε αυτούς τους κανόνες. Επίσης Αποκλείσαμε όσους προσπαθούσαν να επηρεάσουν τις κλήσεις στην εθνική ομάδα και για πρώτη φορά καλέσαμε αρκετούς που ζουν μόνιμα και παίζουν μπάλα αυτή τη στιγμή Αυστραλία. Με αυτόν τον τρόπο κάναμε ένα κράμα από παίκτες που παίζουνε στο Νότιο Σουδάν και στην Αφρική γενικότερα και με παίκτες που αγωνίζονται στην πρώτη και την δεύτερη κατηγορία της Αυστραλίας. Κυρίως με τους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στα πρωταθλήματα της Αφρικής δουλέψαμε αρκετά στο κομμάτι της φυσικής κατάστασης και της ενδυνάμωσης τους. Ακόμα δεν είμαστε σε θέση να ανταγωνιστούμε τις κορυφαίες ομάδες Αφρική αλλά σίγουρα είμαστε μία ομάδα που όλοι οι αντίπαλοι σέβονται και υπολογίζουν και ξέρουν Ότι το να κερδίσουν το Νότιο Σουδάν δεν θα είναι κάτι εύκολο. Χαρακτηριστικό είναι το τελευταίο παιχνίδι που παίξαμε με την Μπουρκίνα Φάσο που βρεθήκαμε να χάνουμε 2-0 στα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού και μετά ισορροπήσαμε το παιχνίδι. Στην αρχή του δεύτερου ημίχρονου μειώσαμε σε 2-1 Και χάσαμε πολλές ευκαιρίες να ισοφαρίσουμε ή ακόμα και να κερδίσουμε το παιχνίδι.
Πως είναι η καθημερινότητα σου στο Σουδάν και ποιες είναι οι αγαπημένες σου συνήθειες εκεί? Σου λείπει η ζωή στην Ελλάδα?
Σίγουρα σε όποια χώρα και να μένεις πάντα θα σου λείπει η ζωή στην Ελλάδα αλλά εγώ από τα 18 μου μένω σχεδόν πάντα στο εξωτερικό οπότε το έχω συνηθίσει κάπως. Στο Νότιο Σουδάν δεν μπορώ να πω πως έχω κάποιες αγαπημένες συνήθειες. Την περισσότερη ώρα την περνάω στους χώρους του ξενοδοχείου όπου μένω ή βλέποντας αγώνες του τοπικού πρωταθλήματος. Για να είμαι και δίκαιος δεν έχω περάσει και πάρα πολύ καιρό στο Νότιο Σουδάν καθώς η προετοιμασία και τα ταξίδια με την εθνική ομάδα ήταν συνεχή και δεν είχαμε αρκετό χρόνο ξεκούρασης. Το στάδιο στο νότιο Σουδάν είναι υπό ανακαίνιση και τα υπόλοιπα γήπεδα δεν μπορούν να φιλοξενήσουν διεθνείς αγώνες. Έτσι Τα εντός έδρας παιχνίδια αναγκαζόμαστε να τα παίξουμε ή στην Ουγκάντα ή στο Σουδάν όπου κάνουμε και την προετοιμασία μας, έτσι ο χρόνος που περνάω στο Νότιο Σουδάν δεν είναι και πάρα πολύς. Ελπίζουμε μέχρι το τέλος Αυγούστου το γήπεδο να έχει ολοκληρωθεί και έτσι με την επανέναρξη των αγώνων μετά τον κορονοϊό να μπορέσουμε να παίξουμε στο γήπεδο μας μπροστά στους φιλάθλους μας.
Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στους οπαδούς των ομάδων στο Σουδάν και στην Ελλάδα?
Θα έλεγα πως βρίσκω περισσότερες ομοιότητες πάρα διαφορές. Και αυτοί όπως και οι δικοί μας οπαδοί ζούνε το παιχνίδι με πολύ πάθος. Δυσαρεστούνται και διαμαρτύρονται όταν χάνει ομάδα τους και όταν αυτή κερδίσει είναι όλα τέλεια. Βέβαια Εκεί δεν υπάρχουν σύνδεσμοι και οργανωμένοι οπαδοί όπως υπάρχουν στην Ελλάδα. Δεν θα δεις φωτοβολίδες στο γήπεδο, δεν θα δεις φασαρίες μέσα ή έξω από το γήπεδο. Θα δεις οπαδούς να έχουμε έντονους διαλόγους αλλά τίποτα παραπάνω.
Έχουμε μια τάση να σνομπάρουμε πρωταθλήματα μικρών χωρών με το αιτιολογικό ότι σε κάποιους φαίνονται χαμηλού επιπέδου. Άποψη που να τονίσω, πως καταδικάζω. Έχουμε ακούσει το ελληνικό ποδόσφαιρο να κατηγορείται για στημένα παιχνίδια, για παράγκες κλπ. Μήπως τελικά το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι χαμηλότερο και όχι από θέμα ποιότητας αλλά νοοτροπίας. Στο Σουδάν πως αντιμετωπίζουν τις παραβιάσεις των κανονισμών κλπ?
Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι αρκετά πιο ποιοτικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αρκετοί καλοί παίκτες και εξαιρετικά ταλέντα στο πρωτάθλημα του νότιου Σουδάν. Φυσικά Δεν υπάρχουν στην πληθώρα που υπάρχουν στο ελληνικό πρωτάθλημα και γι’ αυτό δεν είναι τόσο ανταγωνιστικό. Όσο για το τι γίνεται εξωαγωνιστικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο πιστεύω ότι λίγο πολύ όλοι ξέρουμε αλλά φυσικά υπάρχουν άλλοι πολύ πιο αρμόδιοι από εμένα για να το πούνε αυτό. Στο Νότιο Σουδάν τα πράγματα στο ποδόσφαιρο είναι πιο «παρθένα» και έτσι δεν υπάρχει παρασκήνιο. Σίγουρα θα δεις κακές διαιτησίες σε αγώνες πρωταθλήματος αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχει δόλος και είναι ανθρώπινα λάθη. Όπως είπες, και συμφωνώ ότι καταδικάζεις όσους σνομπάρουν τα ξένα πρωταθλήματα αυτής της δυναμικότητας, από την άλλη θέλω και εγώ να πω πως δεν συμφωνώ με αυτούς που σνομπάρουν το ελληνικό πρωτάθλημα. Αυτό που χαμηλώνει την ποιότητα του πρωταθλήματος μας είμαστε εμείς οι ίδιοι που το απαξιώνουμε. Μην ξεχνάμε ότι πολλοί από τους παίκτες που ήτανε βασικοί στην ομάδα του Εuro 2004 είχανε παρατσούκλια καθόλη την καριέρα τους που δεν αρμόζουν σε πρωταθλητές Ευρώπης. Επίσης έχουν περάσει από την Ελλάδα παίκτες παγκόσμιας κλάσης που δέχτηκαν απίστευτη κριτική όπως και πάρα πολλοί προπονητές που στην Ελλάδα δεν «έκαναν» και στο εξωτερικό έχουν κάνει πολύ καλή καριέρα. Εμένα ήταν από την αρχή επιλογή μου το να δουλέψω στο εξωτερικό και δεν θα μπω στην διαδικασία να πω πως φταίει το σύστημα ή ο τάδε παράγοντας ή τα στημένα παιχνίδια ή οποιοσδήποτε άλλος λόγος που δεν δούλεψα στην Ελλάδα. Θέλω να πω ότι αυτά γίνονται σε όλες τις χώρες και δεν ανακαλύφθηκαν εδώ.
Ποια είναι τα όνειρα των παιχτών σου και πως βοηθάς σε αυτό αν πραγματοποιηθούν. Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που έχεις διδαχτεί από όλες σου τις εμπειρίες στην Αφρική?
Όλοι οι παίκτες έχουν σαν πρώτο όνειρο το να Καταφέρουν Να παίξουν μπάλα στην Ευρώπη. Ένα άλλο όνειρο που έχουν είναι να καταφέρουν μία διάκριση με την εθνική ομάδα. Αυτή ήταν μόλις η δεύτερη φορά στη ιστορία που κατάφερε η εθνική να περάσει σε ομίλους για το African Cup of Nations. Εγώ προσπαθώ να τους συμβουλέψω και με τις γνώσεις που έχω να τους βοηθήσω μέσα από την προπόνηση να βελτιωθούν για να μπορέσουν να επιτύχουν στόχους τους. Από τις εμπειρίες μου στην Αφρική έμαθα πολλά πράγματα και είναι κάτι που δεν θα το άλλαζα και θα συμβούλευα όσους σκέφτονται ή θέλουν να το δοκιμάσουν να το τολμήσουν. Δεν θα έλεγα ότι πήρα κάποιο μάθημα Αλλά σίγουρα όλες αυτές Οι εμπειρίες διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα που είμαι σήμερα. Είδα ανθρώπους που δεν είχαν ούτε αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα και παρόλα αυτά ήταν χαρούμενοι. Έτσι καταφέρνεις να δεις τον κόσμο διαφορετικά
Η αφρικανική ήπειρος είναι εκείνη που μαστίζεται περισσότερο από αρρώστιες, φτώχεια, πείνα. Τι πιστεύεις πως πρέπει να κάνουν τα μεγάλα έθνη για αυτό και πως όλα αυτά έχουν διαμορφώσει τις προσωπικότητες των παικτών?
Αναμφισβήτητα αυτό ισχύει και δυστυχώς δεν υπάρχουν αρκετά νοσοκομεία και ένας αξιόπιστος κρατικός μηχανισμός για να αντιμετωπίσουν αυτές τις δυσκολίες. Υπάρχει αρκετή βοήθεια από μεγάλες χώρες Μέσω των ηνωμένων εθνών, της Γιούνισεφ και άλλων ΜΚΟ. Βέβαια δεν ξέρω αν η βοήθεια που δίνεται είναι ουσιαστική ή είναι απλά μία βοήθεια που συντηρεί μία κατάσταση η οποία δουλεύει και της εκεί κυβερνήσεις, Γιατί με τα ποσά που διαχειρίζονται αυτές οι οργανώσεις η ανάπτυξη στις περιοχές αυτές θα έπρεπε να είναι πολύ πιο γρήγορη. Όσο για τους παίκτες χειρότερο και από αυτά που ανέφερες είναι ότι έχουν ζήσει τον πόλεμο. Αυτό τους έχει επηρεάσει ευτυχώς με καλό τρόπο καθώς μάθανε να είναι μαχητές και νικητές. Γι’ αυτό που τους χαίρομαι περισσότερο είναι ότι δεν άφησαν όλες αυτές τις δυσκολίες να τους καταστρέψουν το όνειρο και δεν το χρησιμοποίησαν ποτέ σαν δικαιολογία για να τα παρατήσουν. Σε αυτούς πραγματικά δεν χαρίστηκε ποτέ τίποτα.
Έχει τύχει παίχτης να έρθει να σου ζητήσει ερωτικές συμβουλές ή κάποια οικονομική βοήθεια ή τέλος πάντων αν θυμάσαι κάποιο σκηνικό που να σου έχει χαραχθεί πολύ έντονα στη μνήμη?
Όπως σου είπα και πιο πριν η σχέση μου με τους παίκτες είναι πάρα πολύ καλή. Ερωτικές συμβουλές όχι δε μου έχουνε ζητήσει αλλά έχουνε μοιραστεί πολλές φορές τα οικογενειακά τους και προσωπικά τους προβλήματα όπως και φυσικά μου έχουνε ζητήσει οικονομική βοήθεια. Φυσικά το να μου πούνε τα προβλήματά τους δεν γίνεται για κουτσομπολιό αλλά γιατί είναι μέρος της δουλειάς μου καθώς πρέπει να ξέρω σε τι ψυχολογική κατάσταση βρίσκονται ανά πάσα στιγμή. Δεν είναι κάτι εύκολο να ακούς τα προβλήματά τους γιατί πολλές φορές επηρεάζεσαι κι εσύ προσωπικά καθώς περνάς αρκετές ώρες μαζί τους και δεν το βλέπεις απλά ψυχρά σαν μία επαγγελματική σχέση, όπως επίσης δεν είναι εύκολο να δώσεις πάντα την σωστή συμβουλή άρα όταν χρειάζεται να ακούσω κάποιον παίχτη προσπαθώ πάντα να καταλάβω το πρόβλημα του πολύ καλά πριν πω το οτιδήποτε ή πάρω κάποια απόφαση.
Τι σημαίνει για εσένα ο σεβασμός?
Ο σεβασμός είναι τα πάντα. Αν θυμάσαι το πρώτο πράγμα που σου ζήτησα είναι αν μπορούμε να μιλάμε στον ενικό. Αυτό δεν το έκανα γιατί δεν σε σέβομαι αλλά γιατί πιστεύω ότι ο πληθυντικός κρατάει τους ανθρώπους σε μία απόσταση. Πιστεύω στον ουσιαστικό σεβασμό που είναι να σε σέβεται ο άλλος όταν δεν είσαι μπροστά. Να πάει σε κάποιον άλλο και να μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για σένα. Σε όλες τις δουλειές αλλά πολύ περισσότερο στο ποδόσφαιρο χωρίς ταπεινότητα και σεβασμό δεν μπορείς να πας πολύ μακριά. Ο σεβασμός είναι κάτι που κερδίζεται και δεν απαιτείται γι’ αυτό πάντα όταν πάω σε μία ομάδα βάζουμε κάποιους κανονισμούς που ο προπονητής είναι ο πρώτος πρέπει να τους σεβαστεί έτσι ώστε οι παίκτες να ακολουθήσουν. Είμαι της άποψης ότι πρέπει πρώτα απ’ όλα εγώ να σεβαστώ τους ποδοσφαιριστές και το υπόλοιπο τεχνικό επιτελείο που υπάρχει στην ομάδα και μετά αυτοί να σεβαστούν εμένα. έτσι λοιπόν συμπεριφέρομαι σε όλους το ίδιο χωρίς να υπάρχει διάκριση από τις θέσεις που κατέχουν μέσα στην ομάδα.
Πέτρο φτάνοντας στο τέλος της συνέντευξης μας θα ήθελα πολύ να σε ευχαριστήσω για την τιμή που μου έκανες να μου παραχωρήσεις αυτή την συνέντευξη δίνοντας μου την ευκαιρία να σε γνωρίσω όχι μόνο εγώ αλλά και ο κόσμος που θα μας διαβάσει. Ποιο είναι το μήνυμα σου λοιπόν σε όλους αυτούς που θα διαβάσουν την συνέντευξη μας.
Και εγώ θα ήθελα να σε ευχαριστήσω η χαρά και η τιμή ήταν όλη δική μου. Το μήνυμα που θα ήθελα να δώσω σε όσους θέλουν να ασχοληθούν με την προπονητική είναι να κυνηγήσουν το όνειρό τους χωρίς σύνορα. Ακόμα και σε χώρες που πολλοί και ίσως όχι άδικα να τις θεωρούνε υποβαθμισμένες μπορείς να πάρεις εμπειρίες και γνώσεις που δεν μπορείς να φανταστείς. Μέσα από κάθε προπόνηση, κάθε επιτυχία ή αποτυχία και κάθε δυσκολία πρέπει να παίρνουμε τα θετικά και τα αρνητικά για να βελτιωνόμαστε συνέχεια. Δε νομίζω ότι ισπανοί ή οι πορτογάλοι προπονητές έχουνε κάτι παραπάνω από εμάς απλά τολμάνε να ταξιδέψουν στο εξωτερικό και παίρνουν περισσότερες ευκαιρίες
