Σαν σήμερα στις 27 Ιουλίου του 1992 πεθαίνει η μεγάλη ηθοποιός Τζένη Καρέζη.
H αγάπη της για το θέατρο άρχισε να εκδηλώνεται από τα μαθητικά της ακόμη χρόνια και εκφράστηκε με τη συμμετοχή της στις σχολικές παραστάσεις. Το 1951 – χρονιά αποφοίτησής της από την Ελληνογαλλική Σχολή – γίνεται δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Εμφανίζεται για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι τον Οκτώβρη του 1954, δίπλα στην Μελίνα. Μέσα σε 40 μέρες η επιτυχία αυτή τη φέρνει συμπρωταγωνίστρια με τη μεγάλη κυρία του ελληνικού θεάτρου, την Κατίνα Παξινού, στο «Σπίτι της Μπερνάντα Αλμπα».
Το 1963 παίζει στο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «H Γειτονιά των Αγγέλων», μια παράσταση που χτυπήθηκε για πολιτικούς λόγους. Είναι η εποχή των μεγάλων πολιτικών παθών και η Τζένη Καρέζη συνειδητοποιείται πολιτικά και ευαισθητοποιείται στις κοινωνικές συγκρούσεις.
Το 1963 επιφυλάσσει, όμως, για εκείνη και μια μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία στα «Κόκκινα Φανάρια» του Βασίλη Γεωργιάδη, ταινία που ξεπερνάει τα ελληνικά σύνορα και κερδίζει την αναγνώριση στα διεθνή φεστιβάλ. Παντρεύεται τον Κώστα Καζάκο το 1967. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 και μετά, η παρουσία της στο θέατρο είναι πιο έντονη. Οι ρόλοι της χαριτωμένης ηρωίδας των αισθηματικών κομεντί παραμερίζονται και η αναζήτηση την οδηγεί σε άλλους δρόμους. Το 1973 τολμούν να ανεβάσουν το «Μεγάλο μας Τσίρκο». Παράσταση που σημάδεψε τα χρόνια της δικτατορίας με το περιεχόμενό της, μεγάλη επιτυχία, που αποτέλεσε και ουσιαστική αντίδραση στη χούντα. Τελευταία της θεατρική παράσταση τα «Διαμάντια και μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη.
Στον κινηματογράφο γύρισε συνολικά 33 ταινίες. Το 1958 πρωταγωνίστησε στην ταινία του Γιώργου Ζερβού «Η λίμνη των πόθων», η οποία διακρίθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κορκ στην Ιρλανδία, παίρνοντας το αργυρό μετάλλιο. Την επόμενη χρονιά έπαιξε στην ταινία «Το νησί των γενναίων», στο οποίο ερμήνευσε αξέχαστα το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι «Μην τον ρωτάς τον ουρανό». Το 1960 μετέφερε τη μεγάλη της θεατρική επιτυχία «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος» στον κινηματογράφο, σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη και με συμπρωταγωνιστές τους Διονύση Παπαγιαννόπουλο και Ντίνο Ηλιόπουλο.
Το 1963 ήταν μια χρονιά σταθμός για την κινηματογραφική της καριέρα. Πρωταγωνίστησε στην ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Τα κόκκινα φανάρια». Η ταινία ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας στην 36η απονομή τον Απρίλιο του 1964, ενώ έλαβε μέρος και στο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών την άνοιξη του 1964. Η τεράστια επιτυχία της ταινίας έκανε τον Φιλοποιμένα Φίνο να την εντάξει στην εταιρία του Φίνος Φίλμ, ως αδιαμφισβήτητη σταρ. Με την επιστροφή της στη Φίνος Φιλμ η Καρέζη γύρισε τις δραματικές ταινίες «Λόλα» και «Ένας μεγάλος έρωτας» και την κλασική πλέον κωμωδία «Δεσποινίς Διευθυντής». Την περίοδο 1965-1966 γύρισε τις δυο μεγαλύτερες κινηματογραφικές της επιτυχίες «Μια τρελή… τρελή οικογένεια» και «Τζένη Τζένη», οι οποίες εκτόξευσαν την δημοτικότητα της στα ύψη.
Το 1966 γύρισε τη μοναδική ξενόγλωσση ταινία της «Μια σφαίρα στην καρδιά», ελληνογαλλικής παραγωγής σε σκηνοθεσία Ζαν Ντανιέλ Πολέ και με μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Η ταινία αποδείχθηκε εμπορική αποτυχία, όπως και η επόμενη ταινία της, το «Εκείνος και Εκείνη» της Φίνος Φιλμ.
Το 1967 συμπρωταγωνίστησε για πρώτη φορά με τον Κώστα Καζάκο στο πολεμικό δράμα «Κοντσέρτο για πολυβόλα». Η ταινία είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία, κόβοντας συνολικά 427.698 εισιτήρια. Το 1972 γύρισε την ταινία «Ερωτική συμφωνία» σε σενάριο δικό της και σκηνοθεσία Κώστα Καζάκου. Η «Λυσιστράτη» ήταν η τελευταία κινηματογραφική ταινία της.