Ακου ανθρωπάκο που έχεις βγει στα κάγκελα και ζητάς δικαιοσύνη, μπορείς να σκεφτείς τι έκανες εσύ για να αποδοθεί;
Δεν μου λες ανθρωπάκο, συνάδελφοι σου δεν ήταν τα λαμόγια που τα έπιαναν στο διπλανό γραφείο στο Υπουργείο. Γνωστοί σου δεν ήταν αυτοί που σήκωναν τις βιλάρες και εσύ απλώς τους ζήλευες αν και ήξερες ότι τα είχαν πιάσει.
Ανθρωπάκο που τώρα ετοιμάζεις προγραφές και ζητάς κεφάλια είσαι σίγουρος ότι έχεις βρει τους πραγματικούς ενόχους.
Πως γίνεται ρε ανθρωπάκο να έχουμε μικρότερο ΑΕΠ και από το Μπαγκλαντές και να έχουν γεμίσει οι παραλίες εξοχικά. Πως γίνεται να έχουμε τα περισσότερα κότερα και cayenne στον κόσμο και να έχουμε μικρότερο ΑΕΠ και από αφρικανικές χώρες.
Εσύ αθώε ανθρωπάκο, πόσο αλήθεια σε λυπάμαι. Τώρα βουρκώνεις και κλαις, λες για το παιδί σου πως δεν έχει δουλειά, αλλά ρε ανθρωπάκο δεν το σκεφτόσουν όταν έπαιζες πρέφα στο καφέ της Καλύμνου με τους τυφλούς! Όταν ανέβαινες τα βουνά με τους ανάπηρους. Ποιος πλήρωνε αυτά επιδόματα ανθρωπάκο;
Το ξέρω καλά δεν σε ένοιαζε. Όποιος σου το έλεγε του απάνταγες να κοιτάει τη δουλειά του και άραζες στην πολυθρόνα του μικροαστισμού σου. Και όταν ερχόταν η ώρα της Δημοκρατίας πήγαινες περήφανος και ψήφιζες το κόμμα που σου εξασφάλιζε τη βολή σου!
Ανθρωπάκο εσύ δεν ήσουν που ζήταγες μίζα του γείτονα σου για να του δώσεις την άδεια να χτίσει το αυθαίρετο, να ηλεκτροδοτηθεί. Που του ζήταγες μίζα για ένα απλό πιστοποιητικό που χρειαζόταν για τη δουλειά του για να κάνει μια επένδυση να ανοίξει έστω ένα καφενείο. Τα έπαιρνες ανθρωπάκο. Και συ στο παιχνίδι των μεγάλων. Ίσως με πιο μικρά ποσά, αλλά σε βόλευαν για να ικανοποιήσεις την ματαιοδοξία σου. Και μετά ανθρωπάκο, μέχρι και εκκλησία πήγαινες. Με ευλάβεια γονάτιζες στην Παναγία. Και το γλεντούσες στο ανάκτορο σου, που μπορεί να ήταν ένα μικρό αυθαίρετο, αλλά ανάκτορο!
Τώρα ανθρωπάκο έσφιξαν τα πράγματα. Χάθηκε το μέλι! Το κιούπι άδειασε και εσύ πρέπει να παίξεις με άλλους όρους. Άστα ρε ανθρωπάκο για τους πολιτικούς, τους ξέρουμε όλοι!!! Ξέρουμε τι κάνανε. Για σένα πες μας που τους αποθέωνες. Που τους καλούσες σπίτι σου, που σου κάνανε τα ρουσφέτια, που δίνανε σύνταξη του ΟΓΑ στη μάνα σου που ζούσε στο Παγκράτι .
Για σένα μικροκομπιναδόρε ανθρωπάκο πες μας! Μην βγάζεις την ουρά σου απέξω. Ελληνάρα που έκλεβες όπου μπορούσες. Στο λογαριασμό, στο ζύγι, στην υπερτιμολόγηση, στην εφορία, παντού. Ρε παγώνι τώρα διαμαρτύρεσαι και έπαψες να φουσκώνεις! Αλλά ο γιος σου που δεν βρίσκει δουλειά θα σε καταλάβει. Από αυτόν δεν θα κρυφτείς ποτέ. Εκτός αν τον έκανες σαν τη μούρη σου. Μικροαστό.
Σταμάτης Μαλέλης