Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ορισμένα θέματα. Η κεντροαριστερά δεν είναι συγκόλληση κομμάτων και προσώπων αλλά πλούτος ιδεών που μετουσιώνονται σε πράξη και ισορροπούν ανάμεσα στην αγορά και το Κράτος με κοινό παρανομαστή την ανάπτυξη και την ευημερία. Ο φιλελευθερισμός, το κράτος πρόνοιας, οι μεταρρυθμίσεις με προοδευτικό πρόσημο, η δικαιοσύνη στον καταμερισμό των βαρών , η διαφάνεια και το μέτωπο απέναντι στον λαικισμό και τον νεοφιλελευθερισμό είναι απο τα βασικά χαρακτηριστικά της κεντροαριστεράς.
Ο χώρος που για δεκαετίες ηγεμονεύει στην Ευρώπη, λόγω των γνωστών του στρεβλώσεων περιθωριοποιήθηκε στην Ελλάδα. Η στήριξη του Κράτους δεν σημαίνει κρατισμός. Το να έχεις πολιτική στήριξης της Υγείας της Παιδείας , του Ασφαλιστικού συστήματος δεν σημαίνει στήριξη των σταθμών που δεν θα περάσει ποτέ το τρένο. Ο κρατισμός δεν έχει σχέση με την κεντροαριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία. Οπως φυσικά και το πελατειακό σύστημα.
Σε μια χώρα κατ εξοχήν κρατικίστικη είναι λογικό να είναι κλειστά τα σχολεία και να υπολειτουργούν τα νοσοκομεία. Με αυτά φυσικά δεν έχει καμία σχέση η κεντροαριστερά.
Η ανασυγκρότηση της, η προσπάθεια αναγέννηση της, δεν γίνεται επειδή έτσι αποφασίστηκε σε κάποια κλειστά κομματικά γραφεία. Είναι κοινωνική ανάγκη λόγω των θέσεων που εκφράζει και που λείπουν απο τις θέσεις άλλων πολιτικών χώρων.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ έκαναν την αρχή. Ακολούθησαν οι κινήσεις πολιτών. Και θα ακολουθήσουν πολλοί άλλοι που θέλουν να συνδράμουν ώστε να δημιουργηθεί η μεγάλη σύγχρονη Δημοκρατική Παράταξη.
Πολλοί φυσικά αναρωτιούνται τι θα γίνει εάν ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρήσει να επεκταθεί στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας.
Είναι φανερό οτι το κυβερνών κόμμα υπέστη οβιδιακές μεταμορφώσεις. Ουσιαστικά έμεινε χωρίς…κόμμα. Οι κινήσεις Τσίπρα οπως προδιαγράφονται προμηνύουν κίνηση προς τον χώρο τον οποίο μέχρι πρόσφατα ο πρωθυπουργός κατηγορούσε ως προπύργιο του νεοφιλελευθερισμού.
Πολλοί φυσικά θα πούν ότι μια τέτοια μετακίνηση θα ήταν θετική. Ορισμένοι προχωρούν ακόμη περισσότερο λέγοντας ότι ανοίγονται νέοι δρόμοι για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς. Είναι όμως έτσι;
Από τα λόγια στην πράξη υπάρχει ενας …λαϊκισμός δρόμος…
Θέλει πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ να κινηθεί στο δρόμο της σοσιαλδημοκρατίας; Δείχνει με την καθημερινή του πολιτική οτι πράγματι στρατηγικά και όχι τακτικά έχει επιλέξει να κινηθεί προς αυτό τον χώρο;
Μπορούν να έχουν σχέση τα γεμιστά της κ. Φωτίου με την κεντροαριστερά;
Για να το ξεκαθαρίζουμε η σοσιαλδημοκρατία είναι εχθρός του λαϊκισμού. Κινείται σε αυτήν την κατευθυνση ο ΣΥΡΙΖΑ; Ο χρόνος θα δείξει.
Σίγουρα στον διάλογο δεν υπάρχουν αποκλεισμοί. Ομως τα μέχρι τώρα δείγματα πολιτικής από το κυβερνών κόμμα είναι απογοητευτικά. Ο λαϊκισμός και οι ιδεοληψίες κυριαρχούν.
Η κεντροαριστερά θα συνεχίσει την ανασυγκρότηση της με ανοιχτές προσκλήσεις και προκλήσεις χωρίς ηγεμονισμούς. Δεν έρχεται για να δημιουργήσει έναν ακόμη «παίχτη» στο πολιτικό σύστημα αλλά να καλύψει συγκεκριμένες κοινωνικές ανάγκες.