Τι δείχνουν τα πρώτα διατάγματα του Τραμπ: Πού μοίρασε… κόκκινες κάρτες, γιατί αποκατέστησε τη «βιολογική αλήθεια» για τα δύο φύλα

Αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από την Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, διακοπή της χρηματοδότησης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και επιστροφή στα δύο φύλα, «αρσενικό» και «θηλυκό», σηματοδότησαν τις πρώτες ημέρες της επιστροφής του Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο: ο 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ άρχισε… με φόρα τη δεύτερη θητεία του, ικανοποιώντας με έναν καταιγισμό από εκτελεστικά διατάγματα μέρος από τις προεκλογικές του υποσχέσεις και μαζί το θυμικό των εκατομμυρίων οπαδών της MAGA.

H ταχύτητα που επέλεξε, για να ανατρέψει την συμμετοχή των ΗΠΑ σε κορυφαίους διεθνικούς θεσμούς της, ερμηνεύεται και από την ανάγκη του να κερδίσει πολύτιμο χρόνο και πόρους στον παγκόσμιο καταμερισμό ισχύος, κυνηγώντας πρωτίστως την Κίνα.

Μικρόβια χωρίς σύνορα

Στη δεύτερη φορά Τραμπ, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θέλησε να βάλει τέλος με το «καλημέρα» στην πολυετή συμμετοχή της χώρας του στον κατ’ εξοχήν παγκόσμιο υγειονομικό φορέα, επικαλούμενος ανισοκατανομή των λειτουργικών οικονομικών βαρών, που ευνοεί άλλες χώρες, εις βάρος των ΗΠΑ. Ακόμη και αν οι ΗΠΑ αποτελούν έναν από τους βασικούς χρηματοδότες του ΠΟΥ από το 1975, σειρά ειδικών αντέτειναν τη δυνατότητα επαναδιαπραγμάτευσης της οικονομικής συμμετοχής των Ηνωμένων Πολιτειών στον Οργανισμό. «Μπορείτε να σφραγίσετε τα σύνορα του Μεξικού, έτσι ώστε να μπορείτε να σταματήσετε τους μετανάστες. Αλλά μικρόβια δεν ξέρουν τα σύνορα» παρατήρησε ο Lawrence Gostin, καθηγητής νομικής και διευθυντής του Κέντρου Συνεργασίας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στο Πανεπιστήμιο Georgetown, μιλώντας στο PBS.

Η λήψη μέτρων προστασίας του αμερικανικού πληθυσμού απέναντι σε μολυσματικούς ιούς δεν αφήνει αδιάφορα τα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ, τη στιγμή που εξετάζεται αν υπάρχει θεσμικό ανάχωμα, καθώς η είσοδος στο διεθνή οργανισμό επιτεύχθηκε το 1948, μέσω κοινής πράξης του Κογκρέσου.

Πέρα από τα διαδικαστικά, ωστόσο, τόσο μερίδα των Αμερικανών νομοθετών, όσο και διεθνείς προσωπικότητες «διαβάζουν» ανάμεσα στις γραμμές του εκτελεστικού διατάγματος Τραμπ μια πρώτη απόπειρα εξασθένησης της διεθνούς οργάνωσης. «Οι ΗΠΑ πληρώνουν 130 εκατομμύρια δολάρια σε εκτιμώμενες εισφορές και η Κίνα πληρώνει 88 εκατομμύρια δολάρια» απάντησε στον νέο «πλανητάρχη» ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν, προσθέτοντας ακόμη πως «οι ΗΠΑ παρέχουν περίπου το 18% της συνολικής χρηματοδότησης του ΠΟΥ, σχεδόν υπερβολικό ποσό σε σύγκριση με το μερίδιο 27% της παγκόσμιας οικονομίας», καθώς περιέγραφε προειδοποιητικά πως είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί η επόμενη πανδημία.

O Nabil Ahmed, επικεφαλής της οργάνωσης Oxfam για την καταπολέμηση της παγκόσμιας φτώχειας επισημαίνει πως «η εξαίρεση από τον ΠΟΥ αφήνει περισσότερες αποφάσεις για τη παγκόσμια Υγεία στις φαρμακευτικές εταιρείες που αποζητούν το κέρδος παρά την παροχή ίσης πρόσβασης σε φάρμακα που θα σώσουν ζωές», στον απόηχο του διορισμού του σκεπτικιστή Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ στο Υπουργείο Υγείας, αλλά και των συναντήσεών του, παρουσία του νέου «πλανητάρχη» με κολοσσούς της φαρμακοβιομηχανίας στο Μαρ-α-Λάγκο.

Διστακτικές οι πετρελαϊκές

Το μότο «drill, baby, drill», επιλέχθηκε από τον Τραμπ για να σηματοδοτήσει την αποχώρηση των ΗΠΑ για δεύτερη φορά από την «Συμφωνία του Παρισιού» για το Κλίμα. Δεν είναι, όμως, μόνο οι περιβαλλοντικές οργανώσεις που εκθέτουν τον προβληματισμό τους για την συμπόρευση των ΗΠΑ με το… Ιράν, τη Λιβύη και την Υεμένη (που δεν συμμετέχουν στην Συμφωνία), αλλά και κορυφαίοι ενεργειακοί όμιλοι πετρελαίου και φυσικού αερίου που στέκονται μάλλον απρόθυμα στην ιδέα της επέκτασης τους σε Αλάσκα και Αρκτική, λόγω επιχειρηματικού ρίσκου, σύμφωνα με το Reuters.

Η υπεραισιόδοξη οπτική του νέου «πλανητάρχη» ότι κανένα άλλο έθνος «δεν θα έχει ποτέ, τη μεγαλύτερη ποσότητα πετρελαίου και φυσικού αερίου από οποιαδήποτε άλλη χώρα στη Γη, και θα το χρησιμοποιήσουμε» ηχεί πανηγυρικά στα αυτιά των ορκισμένων οπαδών του στις Μεσοδυτικές πολιτείες (ακόμη και αν οι ΗΠΑ παραγούν ήδη περισσότερα βαρέλια από κάθε άλλη χώρα στον κόσμο), προσκρούει, ωστόσο, στις εσωτερικές αντιδράσεις, με τον επιχειρηματία και πρώην δήμαρχο της Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ να προαναγγέλλει ότι το φιλανθρωπικό του Ίδρυμα θα συνεισφέρει τις οικονομικές υποχρεώσεις των ΗΠΑ στο πλαίσιο της Συμφωνίας του Παρισιού για το Κλίμα, καλύπτοντας τόσο το χρηματοδοτικό κενό, όσο και τις απαιτήσεις αναφοράς του για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Σημειωτέον, ότι οι ΗΠΑ έρχονται δεύτερες παγκοσμίως στις εκπομπές άνθρακα μετά την Κίνα.

Για τον νέο «πλανητάρχη», παρόλα αυτά, η συμμετοχή των ΗΠΑ στην «Συμφωνία για το κλίμα» υπονόμευε την αμερικανική βιομηχανία την στιγμή που «η Κίνα μολύνει ατιμώρητα», αλλά και το αμερικανικό κόστος ζωής, εκτιμώντας πως η κρίση του πληθωρισμού προκλήθηκε από «την κλιμάκωση των τιμών της ενέργειας». Υπό αυτήν την οπτική η έξοδος από την «Συμφωνία του Παρισιού» και μάλιστα «αμέσως» κατά το εκτελεστικό διάταγμα Τραμπ ικανοποίησε το θυμικό στο κομματικό ακροατήριο του νεοεκλεγέντα προέδρου, ιδίως το μέρος εκείνο της λευκής εργατικής τάξης που συμπιέζεται από την ακρίβεια, παρότι «ορισμένοι ειδικοί δήλωσαν ότι οι κινήσεις του Τραμπ για να αντιστρέψει τις «πράσινες» πολιτικές του Μπάιντεν θα δώσουν τελικά πλεονέκτημα στην Κίνα, η οποία είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστής ηλεκτρικών οχημάτων, ηλιακών συλλεκτών και μπαταριών στον κόσμο», σύμφωνα με τους Financial Times.

Παράλληλα, πολλοί επισημαίνουν τον κίνδυνο περαιτέρω επιδείνωσης της αμερικανικής οικονομίας, καθώς η «ακραία ζέστη» εκτιμάται ότι θα κοστίζει μισό τρισεκατομμύριο ετησίως πλέον στις ΗΠΑ από την πτώση της παραγωγικότητας, σύμφωνα με μελέτη του Κέντρου Κλιματικής Ανθεκτικότητας, που επικαλείται το Atlantic Council, ανεβάζοντας την πρόβλεψη σε θανάτους από την κλιματική αλλαγή στις ΗΠΑ να ανέρχεται σε 59.000 ετησίως μέχρι το 2050.

Δύο φύλα… αμβλώσεις και βιομηχανία

Προεξάρχουσα θέση, ωστόσο, στο τσουνάμι εκτελεστικών διαταγμάτων της διοίκησης Τραμπ κατείχε η επίσημη αναγνώριση σε ομοσπονδιακό επίπεδο δύο φύλων, «αρσενικό» και «θηλυκό» με στόχο την αποκατάσταση της «βιολογικής αλήθειας», βάλλοντας κατά της «ιδεολογίας του φύλου» και της δικαιωματικής ατζέντας της διακυβέρνησης Μπάιντεν και συλλήβδην των Δημοκρατικών.

Η νέα ομοσπονδιακή πραγματικότητα συμπαρασύρει την ίδια ώρα μια σειρά από αλλαγές αρχής γενομένης από τα σχολεία, τις φυλακές μέχρι και τα διαβατήρια, αλλά και την έναρξη μιας ευθείας σύγκρουσης του Λευκού Οίκου με πολιτείες που ελέγχουν οι Δημοκρατικοί και έχουν ενσωματώσει πολιτικές φύλου, όπως η Καλιφόρνια. Η μεγαλύτερη πολιτεία των ΗΠΑ αναγνώρισε από το 2023 την επιλογή non binary ως ομπρέλα για τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, απαγορεύοντας δια νόμου τους εκπαιδευτικούς να ενημερώνουν τους γονείς μαθητών, σε περίπτωση που οι τελευταίοι ζητήσουν να αυτοπροσδιορίζονται με αντωνυμίες ή διαφορετικό όνομα από αυτό που έχει επιλέξει η οικογένειά τους. Συνολικά, 19 όροι χρησιμοποιούνται από το Τμήμα Εφηβικής και Σχολικής Υγείας του Κέντρου των Νοσημάτων των ΗΠΑ (CDS) ως προς τις σεξουαλικές και έμφυλες ταυτότητες, ενώ η τυπολογία διευρύνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με το MedicineNet να φιλοξενεί άρθρα όπου καταγράφονται 72 ταυτότητες φύλου.

Η θεσμοθέτηση δύο φύλων, ωστόσο, από τις πρώτες ώρες της διοίκησης Τραμπ συνδυάστηκε με το εκτελεστικό διάταγμα που έθεσε σε άδεια μετά αποδοχών τους ομοσπονδιακούς υπαλλήλους που εργάζονται σε δομές DEI (διαφορετικότητας, ισότητας και ένταξης). Ο συνδυασμός των δύο αυτών πρωτοβουλιών δεν είναι «αθώος» για μερίδα του αμερικανικού Τύπου, ανακαλώντας τη σφοδρή κριτική απέναντι στα προγράμματα DEI που έχει εξαπολύσει σειρά Αμερικανών δισεκατομμυριούχων, ανάμεσα στους οποίους οι Elon Musk και Bill Ackman, καθώς αμερικανικές εταιρίες διεθνούς βεληνεκούς έσπευσαν να τερματίσουν ή να μειώσουν τα προγράμματα DEI μετά την εκλογή Τραμπ, όπως έπραξαν οι McDonald’s, Walmart και Meta.

Την ίδια στιγμή, ο ορισμός του «θηλυκού» στο εκτελεστικό διάταγμα Τραμπ ως «το άτομο που ανήκει, κατά τη σύλληψη, στο φύλο που παράγει το μεγάλο αναπαραγωγικό κύτταρο») εισάγει εμμέσως την προστασία του εμβρύου από τη στιγμή της σύλληψης, γεγονός που όχι μόνο θα έθετε εκτός νόμου την άμβλωση σε εθνικό επίπεδο, αλλά θα μπορούσε ακόμη και να οδηγήσει τις κυβερνήσεις να αντιμετωπίζουν την άμβλωση ως δολοφονία και να αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους που υποβάλλονται στη διαδικασία ως δολοφόνους.