Το επιτελείο της Χάρις και οι Δημοκρατικοί «δείχνουν» Μπάιντεν για την ήττα – Τι πετυχαίνει ο Τραμπ με το νέο επιτελείο και ποια αναχώματα εναντίον του, του 2016, δεν υπάρχουν πια
Η προσοχή στρέφεται πλέον στα βήματα που πρέπει να γίνουν την επομένη της νίκης του Ντόναλντ Τραμπ -και η αλήθεια είναι πως είναι πολλά. Η Κάμαλα Χάρις μπορεί να συνεχάρη τον πρώην πρόεδρο για την επανεκλογή του, ωστόσο το Δημοκρατικό Κόμμα μπαίνει σε φάση περιδίνησης. Την ίδια ώρα, το βασικό ζητούμενο είναι πλέον στην ομαλή μετάβαση της εξουσίας από τη διοίκηση Μπάιντεν σε αυτή του Τραμπ.
Παραδοχή της ήττας από την Κάμαλα Χάρις
Η αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών με καθυστέρηση 20 ωρών βρέθηκε τελικά στο Howard University. Η ίδια το βράδυ της Τρίτης 5 Νοεμβρίου, βλέποντας την πορεία των αποτελεσμάτων, αρνήθηκε να ανέβει στο βήμα, σε μία προσπάθεια να κερδίσει χρόνο ως προς την επικοινωνιακή διαχείριση της ήττας. Και είναι αληθές, ελάχιστα είχε περάσει από το μυαλό των επιτελών της το ενδεχόμενο να μην είναι αυτή που θα βρεθεί στο Οβάλ Γραφείο από τις 20 Ιανουαρίου και ύστερα.
Την Τετάρτη το μεσημέρι, η ίδια, έχοντας τελικώς επικοινωνήσει και συγχαρεί τον Ντόναλντ Τραμπ για την νίκη του, απηύθυνε στο μικρό κοινό αυτή τη φορά που βρέθηκε στο Howard University, μία ομιλία ενωτική, καλώντας τους υποστηρικτές της να αποδεχθούν την ήττα, η οποία όπως είπε, είναι μέρος της δημοκρατικής διαδικασίας.
Από την άλλη εξαπέλυσε τα βέλη της προς τον εκλεγμένο πρόεδρο, δίχως να τον κατονομάσει ευθέως, καταλογίζοντάς του αυταρχισμό και μοναρχική συμπεριφορά. Η αφορμή, το γεγονός πως οι Δημοκρατικοί θα σεβαστούν τη διαδικασία, όπως είπε, και θα φροντίσουν να γίνει μία ομαλή μετάβαση της εξουσίας. Κάτι διαφορετικό, είπε, παραπέμπει σε αυταρχισμό, «δείχνοντας» έτσι την συμπεριφορά του Ντόναλντ Τραμπ μετά την ήττα στις εκλογές του 2020 όταν και αρνήθηκε να αναγνωρίσει το αποτέλεσμα, με συνέπεια το βαθύ τραύμα στην ψυχή της αμερικανικής κοινωνίας, τα επεισόδια και την εισβολή των υποστηρικτών του στο Καπιτώλιο.
Κάτι, ωστόσο, που σχολιάστηκε στους κύκλους των δημοσιολογούντων της Ουάσινγκτον, είναι το γεγονός πως η Κάμαλα Χάρις δεν είπε λέξη στην ομιλία της για το τι μπορεί να πήγε λάθος σε αυτήν την εκστρατεία. Αντιστοίχως, δεν ξεκαθάρισε πως «άκουσε» το μήνυμα της κάλπης, κάνοντας μόνο μία αναφορά στο ότι οι υποστηρικτές της θα πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα για «να γίνει η χώρα καλύτερη».
Εσωστρέφεια και blame game στους Δημοκρατικούς
Το ερώτημα για το τι μπορεί να πήγε λάθος, ήταν και η αφορμή για τη διαρροή από τους Δημοκρατικούς, νωρίτερα την Τετάρτη, σύμφωνα με την οποία, κύριος υπαίτιος της ήττας, είναι ο Τζο Μπάιντεν. Στον απερχόμενο πρόεδρο, στελέχη του επιτελείου της Κάμαλα, καταλογίζεται η «επιμονή» του να μην αποσυρθεί από την κούρσα για τη διεκδίκηση της προεδρίας τουλάχιστον έξι με οχτώ μήνες πριν, όταν τα φαινόμενα κόπωσής του είχαν ξεκινήσει να συμπιέζουν τα ποσοστά των Δημοκρατικών.
Την ίδια ώρα, ωστόσο, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το protothema.gr, μία από τις βασικές ευθύνες που θα κληθεί να αντιμετωπίσει στο άμεσο μέλλον η Κάμαλα Χάρις, εσωκομματικά τουλάχιστον, είναι η αδυναμία της, εν τέλει, να αποκοπεί σε επίπεδο ρητορικής από τον Τζο Μπάιντεν.
Ενδιαφέρον συγκεντρώνει η σύνοψη των γεγονότων από μέλος του επιτελείου της το οποίο μίλησε υπό τον όρο της ανωνυμίας, λέγοντας πως η κυρία Χάρις εμφάνισε την εικόνα ενός ανθρώπου που υποσχέθηκε να μπει στον Λευκό Οίκο για να αλλάξει όσα δεν πήγαιναν καλά, κατά τη διάρκεια της περιόδου που… η ίδια ήταν στον Λευκό Οίκο.
Ο Τραμπ τα… πήρε όλα
Το μέγεθος της ήττας του Δημοκρατικού Κόμματος δεν αντικατοπτρίζεται ούτε από τη διαφορά στους εκλέκτορες που συγκέντρωσε ο Ντόναλντ Τραμπ, ούτε καν από το ότι κέρδισε την λαϊκή ψήφο για πρώτη φορά. Βουλή των Αντιπροσώπων και Γερουσία είναι πλέον ελεγχόμενες από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα δίνοντας ελευθερία κινήσεων στον νέο πρόεδρο για να εφαρμόσει το μοντέλο διακυβέρνησης που ο ίδιος οραματίζεται και δεν κατάφερε την προηγούμενη φορά.
Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι λέξεις, οι Ρεπουμπλικανοί συγκέντρωναν 204 έδρες στη Βουλή των Αντιπροσώπων έναντι 187 των Δημοκρατικών. Παρόμοια εικόνα και στη Γερουσία με τους Ρεπουμπλικανούς να εκλέγουν 52 έναντι 44.
Αυτή τη φορά θα έχει έναν λόγο παραπάνω, αφού η ανθρωπογεωγραφία των Σωμάτων του το επιτρέπει, αφού η διαφορά σε σχέση με το 2016 είναι πως πλέον οι Ρεπουμπλικανοί που του εναντιώνονταν είτε έχουν συνταξιοδοτηθεί είτε δεν κατάφεραν να εκλεγούν, με αποτέλεσμα να το καταφέρουν υποστηρικτές του Ντόναλντ Τραμπ.
«Η Αμερική μας έδωσε μια πρωτοφανή και ισχυρή εντολή», δήλωσε ο Τραμπ σε ένα εκστασιασμένο πλήθος στο West Palm Beach της Φλόριντα, πριν καν συγκεντρώσει τους 270 εκλέκτορες. Η φράση αυτή συνοψίζει την προσέγγισή του για μια δεύτερη θητεία: «Θα κυβερνήσω με ένα απλό σύνθημα: Υποσχέσεις που δόθηκαν, υποσχέσεις που τηρήθηκαν».
Σχήματα που κάποτε ήλπιζαν να λειτουργήσουν ως σταθεροποιητικές δυνάμεις -συμπεριλαμβανομένων μιας σειράς επιτελάρχων, υπουργών Άμυνας, ενός συμβούλου εθνικής ασφάλειας, ενός συμβούλου εθνικών μυστικών υπηρεσιών και ενός γενικού εισαγγελέα- εγκατέλειψαν τον Τραμπ, αφήνοντας πίσω τους αλληλοκατηγορίες για τον χαρακτήρα και τις ικανότητές του.
Έχουν αντικατασταθεί από μια συνομοταξία συμβούλων και αξιωματούχων που δεν ενδιαφέρονται να κρατήσουν τον Τραμπ υπό έλεγχο. Αντί να ενεργούν ως θεσμικά αναχώματα, όσοι εργάζονται για τον Τραμπ αυτή τη φορά μοιράζονται τις απόψεις του και είναι αποφασισμένοι να διατηρήσουν τις ακραίες υποσχέσεις που έδωσε ως υποψήφιος, χωρίς να ενδιαφέρονται για τους θεσμούς, τις παραδόσεις ή το δίκαιο που οι προηγούμενοι επιτελείς προσπάθησαν να διατηρήσουν.
Γιατί -ήδη- προκαλεί εμπόδια στην ομαλή μετάβαση
Εν τω μεταξύ, όπως αναφέρουν αμερικανικά ΜΜΕ, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει ήδη αρχίσει να εμφανίζει εμπόδια στην μετάβαση της εξουσίας. Το επιτελείο του, κατ’ εντολή του- έχει παρακάμψει τη συμβατική διαδικασία μετάβασης και έχει αρνηθεί να υπογράψει συμφωνίες δεοντολογίας που θα επέτρεπαν στην εκστρατεία του να αρχίσει να συνεργάζεται με την κυβέρνηση Μπάιντεν για την παράδοση, μια διαδικασία που συνήθως ξεκινά έξι μήνες πριν από τις εκλογές.
Η καθυστέρηση οφείλεται στη βαθιά δυσπιστία του Τραμπ απέναντι στις ομοσπονδιακές υπηρεσίες, σίγουρα σε εκείνες που δεν διοικούνται από τους δικούς του πιστούς. Με την αποφυγή υπογραφής των συμφωνιών, η ομάδα του Τραμπ δεν αποκαλύπτει τους χρηματοδότες της μετάβασης και δεν δεσμεύεται από συγκεκριμένους κανόνες δεοντολογίας. Ωστόσο, αυτό το μονοπάτι αποκλείει την ομάδα του από ενημερώσεις εθνικής ασφάλειας και εκατομμύρια δολάρια που προορίζονται για την υποστήριξη της διαδικασίας μετάβασης.
Η καθυστέρηση στην οριστικοποίηση αυτών των συμφωνιών έχει οδηγήσει στην παράλειψη βασικών προθεσμιών, εμποδίζοντας τους συνεργάτες του Τραμπ να λάβουν τις απαραίτητες άδειες ασφαλείας. Μερικοί έχουν εξετάσει το ενδεχόμενο να διεξάγουν μόνοι τους διαδικασίες ελέγχου ασφαλείας, ανεξάρτητα από το FBI.
Αυτή η ασυνήθιστη τακτική εγείρει ανησυχίες σχετικά με την προετοιμασία και την ασφάλεια μιας ενδεχόμενης διοίκησης Τραμπ, καθώς παρακάμπτει καθιερωμένες διαδικασίες που έχουν σχεδιαστεί για να εξασφαλίσουν ομαλή και ασφαλή μεταβίβαση εξουσίας.