Ο κόσμος του θεάτρου είναι ένας κόσμος διαφορετικός από τους υπόλοιπους. Μέσα του συγκεράζονται η Μοίρα και ο Έρωτας, η Ανάσταση και η Ανάταση. Η ψυχή και το ήθος.Είναι ένα ταξίδι που ο Οδυσσέας του δε ξέρει αν θα φτάσει ποτέ στην Ιθάκη του. Είναι ένα ταξίδι ανάμεσα στο όνειρο και την φθαρτότητα της φύσης.
Προπάντων όμως είναι ένα ταξίδι που αξίζει να το κάνει κανείς.
Η φύση που λειτουργεί σε δίπολα που δρουν και αντιδρούν μεταξύ τους για να γεννηθεί το νόημα και η ουσία!
Οι ηθοποιοί είναι η ζωή που ζούμε ή που δε ζούμε και μέσα από αυτό που μας παρουσιάζουν βλέπουμε αυτό που είμαστε ή αυτό που θα θέλαμε να είμαστε. Ή και να μην είμαστε!
Το όνομα της Ματίνας Νικολάου σας είναι ήδη γνωστό, ειδικά από την αγαπημένη εκπομπή «Καλό Μεσημεράκι» με τον υπέρλαμπρο Νίκο Μουτσινά ως «Βάνια».
Η γνωριμία μου μαζί της έγινε όταν κλήθηκε να παρουσιάσει ένα σεμινάριο με τη συνδρομή του αξιόλογου θεατρικού εργαστηρίου «Αγιούτο» υπεύθυνος του οποίου είναι ο αγαπημένος Πέτρος Μπουσουλόπουλος.
Δε θα μιλήσω για εκείνη ούτε σαν ηθοποιό ούτε σαν τηλεοπτικό πρόσωπο. Τις ικανότητες της εξάλλου τις έχει δείξει και αποδείξει. Θα μιλήσω σαν άνθρωπος.
Άνθρωποι σαν την Ματίνα είναι η αξία του κόσμου που δημιουργήθηκε. Χαίρεσαι να τους γνωρίζεις. Μαθαίνεις και αισιοδοξείς. Η ευγένεια τους αποτελεί κίνητρο.
Είναι η ομορφιά στην ασχήμια αυτού του κόσμου. Αλτρουίστρια, ευγενική, πάντα πρόθυμη να βοηθήσει. Να συμβουλέψει, να σταθεί δίπλα σου. Ταυτόχρονα ριζοσπαστική στις ιδέες της, ονειροπόλα αλλά προσγειωμένη. Εμπνέει εμπιστοσύνη και απευθείας νιώθεις μια οικειότητα μαζί της. Υδροχόος γαρ!
Η απλότητα της σε κερδίζει. Αγαπώ τους ανθρώπους που φοράνε την αλήθεια τους στο πρόσωπο τους που έλεγε ο Τζιμ Μόρισον.
Οι άνθρωποι είναι οι στιγμές τους και μπορώ να πω πως νιώθω ευτυχισμένος γνωρίζοντας τέτοιους ανθρώπους.
Ας μην κωλυσιεργούμε περαιτέρω. Σας αφήνω να απολαύσετε τι δήλωσε για λογαριασμό του lay-out.gr!
- Καλησπέρα Ματίνα και καλώς όρισες στην ιστοσελίδα του Lay-Out. Είναι χαρά μου που σε έχω κοντά μου να υλοποιήσουμε την παρούσα συνέντευξη. Πως πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με την υποκριτική και πως θυμάσαι τον εαυτό σου στα πρώτα σου βήματα;
Πάρα πολύ ωραία! Λοιπόν. Η απόφαση πάρθηκε χωρίς ιδιαίτερη σκέψη είναι η αλήθεια. Στην αρχή δεν ήταν να ασχοληθώ με την υποκριτική επαγγελματικά αλλά ερασιτεχνικά. Θα σου πω. Εγώ ήμουνα αθλήτρια, έπαιζα βόλεϋ. Κάποια στιγμή είχα ένα ατύχημα που δεν μου επέτρεψε να συνεχίσω. Έκανα ένα χειρουργείο στη μέση μου οπότε ο γιατρός μου είπε “Ξέρεις κάτι; Ξέχνα το, το βόλεϋ είναι το χειρότερο άθλημα που θα μπορούσες να κάνεις στην περίπτωση σου» οπότε από τη στεναχώρια μου που θα άφηνα τον αθλητισμό αποφάσισα να ασχοληθώ με κάτι ποιο καλλιτεχνικό, με προτροπή του πατέρα μου. Ξέρεις τώρα διάφορα. Χορωδία, τραγούδι, θεατρική ομάδα. Πήγα λοιπόν στην θεατρική ομάδα του Μαρκοπούλου, στους «Περίακτους» και έπαιζα σε διάφορες παραστάσεις και όσο έπαιζα τόσο μεγάλωνε η επιθυμία μου να ασχοληθώ πιο σοβαρά. Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν η επίσκεψη μου στην Επίδαυρο για αν δω μια θεατρική παράσταση μαζί με την θεατρική ομάδα το 1997 όπου και είδαμε τους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη από το Θέατρο Τέχνης.
- Υπήρξε δηλαδή υποστήριξη από το οικογενειακό σου περιβάλλον. Θέλω να πω ήταν δεκτικοί γιατί ξέρεις τώρα καμιά φορά λες στους γονείς «Θέλω να γίνω ηθοποιός» και κάπως αντιδρούν.
Φυσικά! Ήταν πολύ θετικοί. Δεν περίμεναν πως η ενασχόληση μου με το θέατρο θα με φτάσει να τους ζητήσω να πάω σε δραματική σχολή αλλά όταν το ζήτησα ήταν πολύ υποστηρικτικοί. Μόλις είδα τους «Όρνιθες» φαντάστηκα τον εαυτό μου εκεί. Οπότε δεν είχα άλλη επιλογή! Έδωσα εξετάσεις. Μετά από μερικά χρόνια κάναμε μια αναβίωση των παραστάσεων τους Αριστοφάνη οπότε έπαιξα «Όρνιθες» και κάπως έτσι το όνειρο μου έγινε πραγματικότητα. Από εκεί και πέρα ξεκίνησαν πολλές συνεργασίες με το Θέατρο Τέχνης όσο ήμουνα μαθήτρια. Θυμάμαι τον εαυτό μου να αισθάνεται πολύ μεγάλη περηφάνια που βρισκόμουν στο Θέατρο Τέχνης και να παίρνω μέρος στις παραστάσεις.
- Τι έχει αλλάξει στην προσωπικότητα της νεαρής Ματίνας σε σχέση με τη σημερινή;
Χαχα! Κοίταξε! Πάρα πολλά. Περνώντας τα χρόνια αποκτούμε εμπειρίες, ζούμε πράγματα που δεν μας περνάει καν από το μυαλό πως θα τα ζήσουμε οπότε όλα αυτά σε βάζουν σε δρόμους που δεν έχεις φανταστεί. Η ενασχόληση μου με το θέατρο με έκανε να βλέπω από άλλη οπτική ορισμένα πράγματα ιδιαίτερα στις δυσκολίες της ζωής. Οι άνθρωποι περνάνε και όμορφες και κακές στιγμές οπότε το θέατρο με βοήθησε πάρα πολύ να αντιμετωπίζω δύσκολες στιγμές γιατί έμπαινα στη διαδικασία να βγω έστω για 2 ώρες από την κατάσταση που ζούσα και να μπω σε μια άλλη παίζοντας θέατρο. Πολλές αλλαγές που λες από εκείνη την Ματίνα μέχρι σήμερα. Ελπίζω θετικές!
- Αν δεν κάνω λάθος, διόρθωσε με, το ντεμπούτο σου στην τηλεόραση έγινε το 2005 στην σειρά «Γη και Ουρανός»
Το 2005. Πάρα πολύ σωστά. Έγινε με προτροπή οι φίλες μου από το Θέατρο Τέχνης, η Σοφία Φαραζή που είναι και κουμπάρα μου και η Θάλεια η Ματίκα να παίξω σε αυτή την σειρά με έναν ρόλο. Ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο για εμένα καθώς δεν το είχα ξανακάνει. Υπήρχε φόβος, υπήρχε απειρία. Πάντως θυμάμαι με πολύ αγάπη αυτή τη σειρά. Από εκεί και πέρα ξεκίνησαν και διάφορα άλλα χωρίς όμως να έχω κάνει ποτέ κάποιον μεγάλο ρόλο στην τηλεόραση. Η επαφή μου με την τηλεόραση και σε όσα σήριαλ έχω συμμετέχει μου έχει αφήσει πάντως όμορφες εμπειρίες και στιγμές!
- Ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετώπισες;
Οι δυσκολίες ήταν κάτι που δεν γνώριζα! Το θέατρο εξάλλου είναι πολύ διαφορετικό από την τηλεόραση. Για παράδειγμα στην τηλεόραση έχεις την πολυτέλεια την ώρα του γυρίσματος, αν κάτι πάει λάθος, να ξαναγυρίσεις τη σκηνή. Βέβαια εκεί χρειάζεσαι ένα άλλο είδος υπομονής. Ένα «άνοιγμα» να το πω έτσι στο οποίο δεν ήμουν συνηθισμένη. Υπάρχει συνέπεια στο θέατρο, όπως και στο σήριαλ υπάρχει κάποιου άλλου είδους συνέπεια . Το αγαπώ και αυτό και σίγουρα το ένα βοηθάει το άλλο!
- Όπως και στο συγκεκριμένο σήριαλ έτσι και σε πολλά άλλα αλλά και στη ζωή μας ο έρωτας γίνεται δίλημμα, γίνεται σαν μια θύελλα που παρασέρνει τα πάντα στο πέρασμα του. Τι σημαίνει για εσένα ο έρωτας και πως τον αντιμετώπιζες όταν σου ερχόταν;
Κοίταξε ο έρωτας είναι ένα πολύ δυνατό συναίσθημα που μας κάνει συνήθως να χάνουμε τη λογική μας. Για αυτό είναι και όμορφο γιατί όταν προσπαθείς να εκλογικεύσεις κάποια πράγματα νομίζω στερείσαι του αυθορμητισμού σου. Στα νεανικά μου χρόνια ο έρωτας ήταν πολύ διαφορετικός σε σχέση με τώρα και τώρα είναι όμορφος απλώς με τα χρόνια, καλώς ή κακώς, μπαίνει η λογική και κάπως ζυγίζεις κάποια πράγματα, ειδικά όταν αποκτάς και ένα παιδί. Εκεί μπαίνουν διάφορες σκέψεις που μπορεί κάποιες φορές να είναι ανασταλτικές. Όταν ερωτεύτηκα, όταν είχα και το παιδί, την τελευταία φορά που ερωτεύτηκα όλο αυτό το ζύγισα και ήρθε μια ωραία σχέση με τον σύντροφο μου.
- Τι είναι αυτό που σε συγκινεί αλλά και σε πληγώνει στους ανθρώπους;
Με συγκινεί ιδιαίτερα η ειλικρίνεια και ο σεβασμός. Αυτά είναι πολύ σημαντικά στοιχεία όχι μόνο για μια σχέση ερωτική αλλά και για μια σχέση φιλική, οικογενειακή. Για οποιαδήποτε σχέση. Αυτό που με στεναχωρεί και με θυμώνει είναι το ψέμα. Αν για κάποιο λόγο καταλάβω πως μου λες ψέματα τότε θυμώνω, θίγομαι. Προτιμώ την αλήθεια. Ακόμα και αν είναι σκληρή. Το συνειδητοποιώ πιο γρήγορα.
- Αλλάζουνε οι άνθρωποι; Αν σου δινόταν η ευκαιρία τι θα άλλαζες στον κόσμο;
Αλλάζουνε οι άνθρωποι; Χμμ! Δε νομίζω πως είναι εύκολο να αλλάξει ένας άνθρωπος σίγουρα όμως μπορεί να βελτιωθεί. Η ανάγκη μας να βελτιωθούμε δεν είναι ίδια για όλους τους ανθρώπους θα πρέπει να μπορούμε να βλέπουμε τα ελαττώματα μας και τις αδυναμίες μας με αγάπη. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να τις διορθώσουμε! Η σκέψη μου είναι αυτή. Κανένας δεν είναι τέλειος. Όλοι έχουμε τα ελαττώματα μας, τις παραξενιές μας. Αν τις αντιληφθούμε τότε έχουμε την ανάγκη να τις διορθώσουμε. Σίγουρα δεν αλλάζει ο άνθρωπος, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Βελτιώνεται όμως. Αν η πρώτη σκέψη είναι η ευγένεια, η καλοσύνη και η αγάπη δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα!
- Ελαφραίνω λίγο το κλίμα! Συμμετέχεις και στο έργο Ζαν και Βεατρίκη της Κάρολ Φρέσετ μαζί με τον κύριο Πάνο Λουκαϊδη. Κάθε παράσταση είναι μια νέα πρόκληση. Τι είναι αυτό που σε συγκινεί και σε εξιτάρει στη συγκεκριμένη παράσταση.
Όταν διάβασα το κείμενο, το διάβασα από την αρχή μέχρι το τέλος με μια ανάσα. Μου λέει κάτι. Έχει πολύ αλήθεια αυτό το έργο. Αυτή η αλήθεια με συγκίνησε. Η αλήθεια των χαρακτήρων του. Είναι δύο άνθρωποι πολύ αληθινοί αλλά και πολύ μοναχικοί που κάνουν τα πάντα, ειδικά η Βεατρίκη, για να γνωρίσει την αγάπη, να γνωρίσει τον έρωτα γιατί αισθάνεται πως δεν το έχει ζήσει ποτέ. Δεν έχει αγαπηθεί, δεν έχει αγαπήσει και θέλει να δει πως είναι. Με βάση λοιπόν αυτά που έχει διαβάσει, αυτά που έχει ακούσει προσπαθεί πρακτικά να το λύσει με αυτόν τον άνθρωπο τον άγνωστο, τον Ζαν! Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η ανάγκη ενός ανθρώπου να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Είναι πολύ συγκινητικό. Εκεί είπα «Ναι! Θέλω να κάνω αυτόν τον ρόλο». Οι εναλλαγές είναι πολύ μεγάλες από το γέλιο στη συγκίνηση και είναι κάτι αληθινό γιατί όλα αυτά συμβαίνουν και στη ζωή μας οπότε θεωρώ πιστεύω πως θα αγγίξει πολύ τον κόσμο που θα το δει. Θα ακουμπήσει πολύ στις ψυχές των θεατών. Καταλαβαίνεις λοιπόν πως ήταν τόσο έντονα όλα αυτά που μου ήταν πολύ δύσκολο να αρνηθώ ένα τέτοιο έργο και έναν τέτοιο ρόλο!
- Για να βγει ένας ρόλος χρησιμοποιούμε κομμάτια του εαυτού μας. Αυτό που λέμε «είναι» μας. Σε ποια κομμάτια πιστεύεις μοιάζεις με τη Βεατρίκη και τι σου δίδαξε ο συγκεκριμένος ρόλος
‘Ολοι μας έχουμε πολλά συναισθήματα μέσα μας. Έχουμε και τον καλό μας και τον κακό μας εαυτό. Η αλήθεια είναι πάντα γοητευτική. Ακόμα και όταν έχουμε ένα κακό στοιχείο από τη στιγμή που το δείχνουμε αυτομάτως γίνεται συμπαθητικό. Αυτό έχει αυτή η κοπέλα ή τουλάχιστον έτσι το ερμήνευσα. Έχει εγωισμό, είναι μοναχικός τύπος, έχει άγνοια για ορισμένα πράγματα και αυτό με συγκίνησε και για αυτό δέχτηκα να κάνω αυτόν τον ρόλο. Κοινά σημεία! Χμμ. Κοίταξε να δεις όλοι οι άνθρωποι είμαστε μοναχικοί. Αισθάνομαι μοναξιά πολλές φορές και νομίζω πως όλοι αισθανόμαστε και στο κάτω κάτω μόνοι μας ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή, μόνοι μας φεύγουμε οπότε αισθάνομαι πως έχει μια βάση. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αγαπήσουμε τη μοναξιά μας γιατί σίγουρα έχει να μας δώσει πολλά οπότε και εγώ αυτό αγάπησα στη Βεατρίκη!
- Τελικά προσπαθεί να μιμηθεί ή την έχει έμφυτη την αγάπη (εννοείται η Βεατρίκη);
Προσπαθεί να την μιμηθεί με βάση αυτά που έχει ακούσει και πρακτικά άλλες φορές της βγαίνει και άλλες φορές όχι. Έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον. Δυστυχώς η αγάπη και ο έρωτας πρέπει να γίνονται αποδεκτά και από τις δύο πλευρές για να έρθει αυτό που λέμε, η μαγεία. Όταν ονειρευόμαστε κάτι για κάποιον και ο άλλος άνθρωπος δεν μπορεί να το κάνει τότε αισθανόμαστε απογοήτευση. Η ειλικρίνεια στην αρχή μιας σχέσης είναι το πιο σημαντικό πράγμα!
- Tι πιστεύεις είναι αυτό που χρίζει διόρθωση στο θέατρο και στη διδασκαλία του αλλά και στον τρόπο που μεταλαμπαδεύει κάποιος;
Χμ! Είναι μια πολύ ωραία ερώτηση που πολλές φορές τη σκέφτομαι αλλά δεν μπορώ να βγάλω άκρη. Παρατηρώ πολλά είδη ανθρώπων στο επάγγελμα μας, είναι πολύ δύσκολο επάγγελμα και κάποιες φορές δεν είναι επάγγελμα. Όταν αποφασίζεις να υποδυθείς κάποιους ρόλους βάζεις τον εαυτό σου να συγκρίνει αυτά που κάνει ο ρόλος με κάποιες δικές σου συμπεριφορές και συνδυάζοντας αυτά τα δύο βγαίνει το αποτέλεσμα. Είναι πολλοί άνθρωποι που δεν μπορούν να εμβαθύνουν σε κάτι. Δεν σημαίνει πως δυσκολεύονται να εμβαθύνουν σε έναν ρόλο αλλά δυσκολεύονται να εμβαθύνουν και στη ζωή τους. Όταν καταφέρεις να εμβαθύνεις λίγο παραπάνω όχι μόνο σε έναν ρόλο αλλά και στη ζωή σου τότε ανακαλύπτεις πτυχές του εαυτού σου που δεν είχες ανακαλύψει. Σε αυτό με βοήθησε πολύ το θέατρο και η αγάπη μου για το θέατρο με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Βέβαια αν βάλεις χίλιους ηθοποιούς η αγάπη του καθενός θα είναι διαφορετική. Αυτό που ξέρω είναι πως η υπομονή και η ευελιξία που θα έχεις όταν ακούσεις συμβουλές από ένα τρίτο μάτι που σε παρατηρεί νομίζω πως είναι το μυστικό να καταφέρεις περισσότερα πράγματα. Μου αρέσει όταν μπαίνω σε μια δουλειά να μπαίνω σαν να είναι η πρώτη φορά. Να μην χάνομαι τον αυθορμητισμό μου, να μην χάνω την αγάπη μου άσχετα αν μπορεί να δημιουργηθούν δυσκολίες και μικροπροβληματάκια. Θεωρώ πως το θέατρο είναι μια ομαδική δουλειά και ο ένας εξαρτάται από τον άλλον. Όταν η χημεία είναι καλή το αποτέλεσμα είναι πάντοτε όμορφο!
- Νομίζω είναι πολύ όμορφο να αισθάνεσαι όπως την πρώτη φορά ασχέτως αν έχεις μεγάλη εμπειρία!
Ναι. Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν είναι μια εργασία που θα πας το πρωί στο γραφείο και το ξέρεις πως το έχεις ξανακάνει. Στο θέατρο τα πράγματα κάθε φορά είναι διαφορετικά. Τίποτα δεν είναι ίδιο ακόμα και στην ίδια παράσταση. Η μια μέρα μπορεί να είναι πολύ διαφορετική από την άλλη. Η σκέψη μπορεί να είναι η ίδια αλλά υπάρχουν διαφορές. Αλλάζει αν αλλάξεις ρόλο, συναδέλφους, έργο. Η ενέργεια θέλω να πω είναι διαφορετική. Τα ζητούμενα είναι άλλα. Πρέπει να είσαι ευπροσάρμοστος για να το δεχτείς όλο αυτό σαν καινούργιο γιατί είναι καινούργιο. Αν δεν πεις «Α! Εγώ το ξέρω αυτό» νομίζω πως τα πράγματα είναι καλύτερα. Τουλάχιστον έτσι λειτουργεί σε εμένα.
- Το θέατρο νομίζω πως έχει γίνει πιο ευέλικτο. Συνεχώς ανεβαίνουν παραστάσεις. Συνεχώς βλέπουμε καινούργιες δουλειές. Το θεωρείς καλό ή πιστεύεις πως κάποια στιγμή επέρχεται και κορεσμός!
Θα σου πω! Στο χέρι μας είναι. Έχω βρεθεί σε παραστάσεις που δεν έχει πάει καλά ή που δεν ήταν καλός ο συνδυασμός οπότε δεν προχώρησε καλά. Υπάρχουν παραστάσεις όμως που είναι αξιόλογες. Πιστεύω όσο υπάρχει φαντασία και ανάγκη εξέλιξης, ανάγκη έκφρασης μέσα από αυτή την τέχνη δεν θα σταματήσει ποτέ το θέατρο.
- Τι θεωρείς αισθητικό και τι αντιαισθητικό σε ένα έργο ή θεατρική παράσταση!
Είναι πολύ σχετικό αυτό. Για εμένα αντιαισθητικό είναι όταν βλέπω ηθοποιούς που εκείνη τη στιγμή δεν θέλουν να είναι επάνω στη σκηνή ή τουλάχιστον φαίνεται να μην θέλουν. Εμένα αυτό με αγχώνει και με ταράζει. Δε το έχω δει πολλές φορές αλλά το έχω δει. Με στεναχωρεί. Δεν ξέρω αν μπορώ να το πω αντιαισθητικό αλλά με στεναχωρεί. Γενικά είναι πολύ σχετικό και υποκειμενικό για τον καθένα. Όταν για παράδειγμα βλέπω μια αλήθεια επάνω στη σκηνή μου αρκεί για να με συγκινήσει και να με προβληματίσει.
- Ο επαγγελματισμός πιστεύεις πως τη χαλάει τη φαντασία;
Πάλι είναι στο χέρι μας. Όταν ένας ηθοποιός τρέχει από το πρωί με γυρίσματα, μετά έχει πρόβες στο θέατρο και μετά πρέπει να κάνει κάτι για την προσωπική του ζωή, όλος αυτός ο φόρτος εργασίας λοιπόν δεν βοηθάει έναν καλλιτέχνη. Εν τω μεταξύ αυτό συμβαίνει και σε άλλα επαγγέλματα. Δουλεύουμε πάρα πολλές ώρες οπότε δεν νομίζω πως βοηθάει. Είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε τι θα κάνουμε. Το λογικό είναι να έχουμε χρόνο για τον εαυτό μας, για τη σχέση μας, για το παιδί μας. Να χορταίνουμε τον ύπνο μας γιατί μας δίνει υγεία, να τρώμε ένα καλό φαγητό. Όλα αυτά τα έχει ανάγκη ένας άνθρωπος. Όταν λοιπόν ένας καλλιτέχνης πήζει από το πρωί μέχρι το βράδυ σίγουρα κάτι θα χάσει. Δεν είμαστε φτιαγμένοι για να τα κάνουμε όλα τέλεια. Χρειάζεται ανάπαυση ο εγκέφαλος μας για να μπορεί να λειτουργεί σωστά!
- Τελικά αξίζει όλος αυτός ο κόπος; Και από άποψη βιοπορισμού αλλά και γενικά!
Είναι αναλόγως τις εποχές! Σίγουρα αξίζει να κάνουμε κάτι που μας προσφέρει χαρά. Προσωπικά μου προσφέρει χαρά αυτή η εργασία οπότε σίγουρα αυτό που έχω επιλέξει με κάνει χαρούμενη. Όπως και σε κάθε επάγγελμα υπάρχουν δυσκολίες όμως δεν έχω μετανιώσει λεπτό το ότι κάνω αυτό το επάγγελμα. Έχω δυσκολευτεί αρκετές φορές οικονομικά να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου όπως επίσης έχει τύχει να κάνω και δεύτερες δουλειές παρόλα αυτά όμως δε θα το άλλαζα ποτέ. Δεν είναι εύκολο αλλά τίποτα δεν είναι εύκολο πια ειδικά στη χώρα μας!
- Θα σου κάνω κάποιες ερωτήσεις που σίγουρα τις περιμένεις αλλά είναι επιθυμία των θαυμαστών σου (γέλια). Σε μεταφέρω αρκετά χρόνια μετά και στην σειρά «Κάτι χωρισμένα παλληκάρια» όπου υποδύεσαι την σχέση του Νίκου Μουτσινά.
Η αλήθεια είναι πως τον Νίκο τον γνώριζα και πιο πριν μέσω κοινών φίλων. Κάποια στιγμή όταν ο Νίκος ανέβαζε μια παράσταση και εγώ ήμουν σε μια δυσκολία καθώς δεν είχα κάτι του ζήτησα να είμαι βοηθός του. Ήμουν βοηθός του στο θέατρο και έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας και την επόμενη χρονιά έπαιξα σε ένα έργο του. Κάπως έτσι ξεκινήσαμε! Μετά ήρθαν το «Κάτι χωρισμένα παλληκάρια». Είχαμε ήδη μια φιλική σχέση και όταν ψάχνανε για αυτόν τον ρόλο με πρότεινε ο Νίκος και έτσι μπήκα κι εγώ στη σειρά.
- Ήτανε καρμικό πιστεύεις;
Ναι! Εγώ τον Νίκο τον ήξερα όπως σου είπα και πιο πριν. Έβλεπα έναν άνθρωπο με αστείρευτο ταλέντο και πάρα πολύ χιούμορ, πολύ έξυπνος. Ένας άνθρωπος με πάρα πολύ ενέργεια, πάρα πολύ όμορφη σκέψη. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που είμαστε φίλοι και συνεργάτες. Ξέρεις βοηθάει η φιλία αλλά δεν πρέπει να ξεπερνιούνται τα όρια γιατί η δουλειά είναι δουλειά και αυτό με καθησυχάζει. Νιώθω ασφάλεια. Μου έχει αποδείξει πολλές φορές ο Νίκος πως μου έχει εμπιστοσύνη και αυτό για εμένα είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα να ανοιχτώ και να δώσω αυτό που έχω να δώσω.
- Που συμπληρώνει ο ένας τον άλλο;
Ξέρεις τι; Δεν ξέρω αν είναι συμπληρωματικό. Είναι έτσι γιατί έτσι έπρεπε να γίνει. Δε νιώθω πως συμπληρώνω κάτι γιατί ο Νίκος δεν χρειάζεται κανέναν να τον συμπληρώσει με την έννοια πως έχει τόσο πολύ ταλέντο και τόση λάμψη και τόσο φως στην τηλεόραση και στο θέατρο που εγώ δίπλα του, πώς να στο πω, για να συμπαραστέκομαι σε όλο αυτό που κάνει και να φωτίζει κι εκείνος κάτι δικό μου και να φωτίζω κι εγώ κάτι δικό του. Είναι τόσο ισάξιο αυτό που έδωσε ο ένας στον άλλον που δεν θα κάτσουμε να σκεφτούμε που συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον. Συνεργαζόμαστε πάρα πολύ ωραία κατανοώντας ο ένας τις δυσκολίες του άλλου και βοηθώντας ο ένας τον άλλον σε περίεργες στιγμές!
- Να περιμένουμε κάτι καινούργιο; Κάθονται όλοι σε αναμμένα κάρβουνα!
(Γελώντας) Σε αναμμένα κάρβουνα ε; Είναι η περίοδος που όλα αυτά θα απαντηθούν. Είναι μια περίοδος που ο Νίκος κάνει τις επαφές του για να δούμε αν η εκπομπή θα συνεχιστεί και του χρόνου με κάποιες αλλαγές. Δεν έχω κάποια απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Περιμένω κι εγώ με πολύ αγωνία να δω τι θα συμβεί! Αυτό όσο αφορά την τηλεόραση. Όσο για το θέατρο τώρα κάνουμε την παράσταση «Ζαν και Βεατρίκη» και το καλοκαίρι θα είμαι σε μια πολύ όμορφη παράσταση. Θα είμαι στο Θέατρο Άλσος σε μια επιθεώρηση την οποία έχει σκηνοθετήσει και έχει γράψει τα κείμενα ο Σταμάτης Φασουλής! Θα κάνει τη μουσική ο Σταμάτης Κραουνάκης. Θα παίζουν πολύ ηθοποιοί αγαπημένοι οπότε ανυπομονώ για το καλοκαίρι!