Θυμάμαι τις πρώτες μέρες που μας έβαζαν μέσα στα υπόγεια, με στιγμάτισε για όλη μου τη ζωή, πρόσθεσε η ηθοποιός
Η Ρίκα Διαλυνά με αφορμή την επέτειο από το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά μίλησε για τα χρόνια της Κατοχής.
Η ηθοποιός ανέφερε πως εκείνη την περίοδο ζούσε με την οικογένιά της στην Κρήτη, ενώ θυμήθηκε τις πρώτες ημέρες που έμπαιναν σε υπόγεια, τα οποία λειτουργούσαν ως καταφύγια, για να προστατευτούν, γεγονός που την τραυμάτισε. Αποκάλυψε επίσης, ότι η μητέρα της οργιζόταν με τους Γερμανούς γιατί έπαιρναν τρόφιμα από τα σπίτια για να τα δώσουν σε ζώα που είχαν, ενώ εξομολογήθηκε πως ποτέ δεν θα ξεχάσει τον τρόμο του πολέμου.
«Τα χρόνια της Κατοχής τα έζησα στην Κρήτη με όλη την οικογένεια. Ο πατέρας μου είχε ένα εργοστάσιο κι εκεί μέσα μάθαμε να γελάμε ακόμα και στις δύσκολες στιγμές που περνούσε η Ελλάδα. Ωστόσο, δεν μπορώ να ξεχάσω τον τρόμο γι’ αυτό που λεγόταν πόλεμος. Ως μικρό παιδί έκανα συνέχεια τον σταυρό μου και, επειδή τον έκανα πολύ γρήγορα, μου έλεγε η μάνα μου: “Σταμάτα να παίζεις μαντολίνο και κάνε κανονικά τον σταυρό σου”», είπε αρχικά η Ρίκα Διαλυνά σε συνέντευξή της στην εφημερίδα Espresso.
Επίσης, τόνισε: «Θυμάμαι τις πρώτες μέρες που μας έβαζαν μέσα στα υπόγεια, τα οποία τα είχαν σαν καταφύγια. Αυτό με στιγμάτισε για όλη μου τη ζωή και δεν ήθελα ποτέ να αντικρίζω υπόγειο. Οταν αργότερα συνειδητοποίησα τι σημαίνει πόλεμος, ένιωσα θλίψη για τους ανθρώπους που πολέμησαν και χάθηκαν στον πόλεμο. Νιώσαμε κι εμείς τι σημαίνει πείνα. Μια φορά η μάνα μου είχε φυτέψει πατάτες για να έχουμε και να μην πεινάσουμε».
Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Μάλιστα, μας το είχε μεταφέρει η μάνα μου σαν κάτι υπέροχο και μοναδικό. Οταν ήρθε η ώρα της συγκομιδής, σκάβαμε, σκάβαμε και τελικά βγήκε μια μικρή πατατούλα μέσα σε ένα μεγάλο χωράφι. Με έπιασαν τα κλάματα γιατί είδα τη μάνα μου θλιμμένη».
Κλείνοντας, η Ρίκα Διαλυνά είπε: «Θυμάμαι επίσης την οργή της μάνας μου για τους Γερμανούς, οι οποίοι έπαιρναν απ’ όλα τα σπίτια τα φαγητά και τα τρόφιμα και τα έδιναν στα γουρούνια που είχαν. Και κάθονταν από πάνω μέχρι να τα φάνε όλα, προκειμένου να μην έχουμε εμείς. Ηταν μια περίοδος πολύ σκληρή, που ακόμα και σήμερα δεν θέλω να θυμάμαι».
Φωτογραφία άρθρου: NDPPHOTO