Τσαβαλιά: «Λύγισε» στη σκηνή μιλώντας για τον Σεφερλή – Μείναμε εγώ κι εσύ με 600.000 ευρώ χρέος κι ένα μωρό στην αγκαλιά, λέει

seferlis-arthroy

Ήθελες να κυνηγήσεις το όνειρο που έμοιαζε σχεδόν αυτοκτονία και σου είπα «πάμε να αυτοκτονήσουμε μαζί», πρόσθεσε

Η Έλενα Τσαβαλιά μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τον σύζυγό της, Μάρκο Σεφερλή μετά το τέλος της επετειακής παράστασης του κωμικού.

Η ηθοποιός βρέθηκε δίπλα του στη σκηνή και μίλησε για την κοινή τους διαδρομή, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν.

Η Σάσα Σταμάτη, η οποία έδωσε το παρών στην παράσταση, δημοσίευσε ένα βίντεο με την Έλενα Τσαβαλιά να μιλάει για τον Μάρκο Σεφερλή, εμφανώς συγκινημένη.

Η δημοσιογράφος δημοσίευσε το βίντεο στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram. Σε αυτό, η Έλενα Τσαβαλιά ακούγεται να λέει: «Εσύ, εγώ και δύο φίλοι που σε εγκατέλειψαν στον πρώτο μήνα λειτουργίας αυτού του θεάτρου. Κι έτσι μείναμε, εσύ και εγώ με 600.000 ευρώ χρέος, με ένα μωρό στην αγκαλιά και με εσένα να θες να κυνηγήσεις αυτό το όνειρο. Που έμοιαζε σχεδόν… αυτοκτονία».

Δείτε το βίντεο

 

Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Και σου είπα: πάμε να αυτοκτονήσουμε μαζί. Και κάπως έτσι έγινα ο βράχος σου, ο άγγελός σου και όλα αυτά τα ωραία που λες ότι είμαι για σένα».

Αναφέρθηκε επίσης, στα κορίτσια που προσπάθησαν να πάρουν έναν ρόλο, χρησιμοποιώντας άλλες μεθόδους.

«Έχω δει κοριτσάκια από την ηλικία του γιου μας έως και πολύ μεγαλύτερα με όλα τα μέλη του σώματός τους ανοιχτά, προκειμένου να πάρουν έναν ρόλο, είτε γιατί έτσι πιστεύουν ότι δουλεύει το θέατρο, είτε γιατί αυτά μόνο έτσι μπορούν να δουλέψουν στο θέατρο. Τα έχω δει όλα. Έχω δει ερπετά να σέρνονται δίπλα σου και να σε γλείφουν, προκειμένου να νιώσουν κάτι από αυτό που εσύ βιώνεις. Έχω δει αρπακτικά να προσπαθούν να κόψουν ένα κομμάτι από τη σάρκα σου, μερικά το κατάφεραν κιόλας. Έχω δει ανθρώπους πάνω στη σκηνή να έρχονται να δουλέψουν με σένα για σένα, με ταλέντο, με ήθος, με γνώσεις, με αφοσίωση», τόνισε.

Τέλος, πρόσθεσε: «Από όλους αυτούς θέλω να κρατήσω μόνο τους πρώτους ανθρώπους και πάνω και κάτω από τη σκηνή, γιατί εσύ μπορεί να είσαι εμβληματικός πάνω στη σκηνή αλλά χωρίς τους ανθρώπους δεν θα τα είχαμε καταφέρει».