Η κυρία Ζωή Σιούτη, Κλινική και Συμβουλευτική Ψυχολόγος εξηγεί πώς συμβάντα που έχουν ως συνέπεια την τραγική απώλεια πολλών ζωών επηρεάζουν τη δομή της κοινωνίας και τις ανθρώπινες σχέσεις
Το πένθος δεν αποτελεί μόνο μία προσωπική εμπειρία αλλά μπορεί να επηρεάσει ολόκληρες κοινότητες. Αυτό συμβαίνει σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, πολύνεκρων δυστυχημάτων και άλλων συμβάντων που έχουν ως συνέπεια την απώλεια πολλών ανθρώπινων ζωών. Τέτοια περιστατικά δημιουργούν δυσάρεστα συναισθήματα που εκφεύγουν του ατομικού-προσωπικού επιπέδου, ανάγονται σε επίπεδο κοινωνίας και επηρεάζουν την τελευταία, προκαλώντας συλλογικά ψυχικά τραύματα. Αν και το ψυχικό τραύμα είναι συνήθως ατομικό, το συλλογικό τραύμα έχει την ικανότητα να επηρεάσει τις σχέσεις και τη δομή της κοινωνίας, διαμορφώνοντας νέες δυναμικές. Τα μέλη της κοινωνίας που έχουν βιώσει το συλλογικό τραύμα, έχουν κοινές αντιδράσεις, όπως φόβο, θυμό, κατάθλιψη, αίσθηση απώλειας και ανασφάλεια.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, το πένθος δεν βιώνεται μόνο σε ατομικό επίπεδο και δεν περιορίζεται στις αντιδράσεις του κάθε προσώπου, αλλά επεκτείνεται στο κοινωνικό σύνολο. Τότε γίνεται λόγος για το συλλογικό πένθος. Η ψυχολόγος Elisabeth Kübler-Ross (1926-2004) είχε περιγράψει τα στάδια του πένθους ως εξής: άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη και αποδοχή. Η εμπειρία του συλλογικού πένθους είναι περισσότερο περίπλοκη, εφόσον οι άνθρωποι δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο το πένθος που σχετίζεται με τη δική τους απώλεια, αλλά και το πένθος των άλλων. Στην περίπτωση αυτή μάλιστα, το πένθος επεκτείνεται και σε πρόσωπα που δεν έχουν χάσει κάποιον δικό τους άνθρωπο, αλλά απλώς παρατηρώντας άλλους πενθούντες.
Διαβάστε περισσότερα στο kontasou.com