Θα θέλατε να κάνε bungee jumping αλλά διστάζετε; Νιώθετε το ίδιο «φρένο» όταν πάτε να δοκιμάσετε το περίεργο πιάτο που παρήγγειλε η παρέα; Και στις προσωπικές σχέσεις; Το θάρρος σας δεν επαρκεί για να τολμήσετε ένα πρώτο ραντεβού, μια νέα φιλική γνωριμία ή ακόμα και να τηλεφωνήσετε σε φίλους από τα παλιά -στερώντας εν τω μεταξύ πολύτιμα οφέλη για την υγεία σας;

Εάν όλα τα παραπάνω σενάρια σάς φαίνονται οικεία, δεν υπάρχει λόγος να απογοητεύεστε αλλά, το κυριότερο, «δεν πρέπει να κατηγορείτε τον εαυτό σας που δεν παίρνει ρίσκα», κατά τα λόγια του ψυχοθεραπευτή Donald Altman, ο οποίος καταπιάνεται με το θέμα σε πρόσφατο άρθρο του.

«Ίσως φταίει το αρχέγονο τμήμα του εγκεφάλου που αποφεύγει τον κίνδυνο» σημειώνει και εξηγεί πως η νευρογνωστική ανάπτυξη στη διάρκεια της ζωής αλλάζει τη στάση μας απέναντι στον κίνδυνο, με τις ριψοκίνδυνες συμπεριφορές να υποχωρούν όσο απομακρυνόμαστε από την παιδική και εφηβική ηλικία. Σύμφωνα με την επιστήμη άλλωστε, πρόκειται για ζήτημα πολυδιάστατο που περιλαμβάνει γενετικούς και κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες.

Διαβάστε περισσότερα στο kontasou.com