Το κράτος αναλαμβάνει πλέον και τα ενοίκια, για τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο, όσων επιχειρήσεων μείνουν κλειστά τα Χριστούγεννα με κρατική εντολή. Εγγυάται σχεδόν πλήρως όμως (κατά τουλάχιστον 92%) και το παγματικό εισόδημα των εκμισθωτών, σε μια εποχή μάλιστα όπου η αγορά έχει κυριολεκτικά νεκρώσει και η πληρωμή ενοικίων φαντάζει εξίσου επισφαλής και αβέβαιη, όσο και όλων των άλλων παγίων υποχρεώσεων που «τρέχουν» ή έχουν προσωρινά ανασταλεί.
Εκτός από τη μείωση του ΕΝΦΙΑ ή την κατάργηση της Ειδικής Εισφοράς Αλληλεγγύης που έχουν ήδη κατακτήσει για το 2020 και το 2021, οι εκμισθωτές επαγγελματικών ακινήτων που θα υποστούν τη μείωση τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο θα δουν ότι το εισόδημά τους προστατεύεται πολλαπλά, ως εξής:
1. Το δημόσιο θα τους καταβάλει άμεσα το 75% της ζημιάς που υφίστανται. Δηλαδή, προκειμένου για ενοίκιο πχ 1.000 ευρώ, το κράτος καλύπτει τα 600 από τα 800 ευρώ που δεν πληρώνει ο ενοικιαστής.
2. Παρά την κρίση, οι ιδιοκτήτες θα εισπράττουν έτσι «στην ώρα τους» το 80% του ενοικίου, δηλαδή το 20% από τον ενοικιαστή και το 60% από το Κράτος.
3. Θεωρητικά ο ιδιοκτήτης χάνει το υπόλοιπο 20%. Έτσι φαίνεται αρχικά, επειδή για ενοίκιο χιλίων ευρώ (ή 500+500 για Ιανουάριο και Φεβρουάριο) 200 ευρώ δίνει ο ενοικιαστής και 600 το Κράτος. Ο εκμισθωτής έχει έτσι απώλεια 200 ευρώ.
4. Ωστόσο η αποζημίωση 60% από το Κράτος –δηλαδή τα 600 ευρώ στο παράδειγμα των χιλίων ευρώ- είναι ακατάσχετα για τον εκμισθωτή. Δηλαδή δεν του τα αφαιρεί κανείς εάν έχει χρέη, κάτι που δεν θα ίσχυε εάν ο ενοικιαστής πλήρωνε κανονικά στην ώρα του.
5. Κυρίως όμως, η αποζημίωση δίδεται και παραμένει αφορολόγητη. Δηλαδή ο ιδιοκτήτης γλιτώνει τουλάχιστον 15% (ή 35% και 45% ακόμα) από φόρους που θα πλήρωνε το 2022, αν το 60% του μηνιαίου ενοικίου το πλήρωνε κανονικά ο ενοικιαστής.
Πρακτικά, το κράτος καλύπτει το 92% του ενοικίου και άνω, φτάνοντας ακόμα και να… επιδοτεί τον ιδιοκτήτη για να μειώσει το νοίκι!
Ιδού πώς:
1. Για κάθε ενοίκιο χιλίων ευρώ, ο εκμισθωτής δίνει στην εφορία 150 ή 350 ή 450 ευρώ σε φόρου μισθωμάτων, ανάλογα με το σύνολο των ενοικίων που εισπράττει.
2. Για το ίδιο ενοίκιο, ο εκμισθωτής εισπράττει το 80% ή 800 ευρώ, αλλά «χάνει» 20% ή 200 ευρώ (ανείσπρακτο μέρος ενοικίου)
3. Αν εισέπραττε κανονικά και τα 1.000 ευρώ του ενοικίου, θα πλήρωνε φόρο εισοδήματος από ενοίκια τουλάχιστον 150 ευρώ (15% στα 1000€) και θα του απέμεναν τελικώς 850 ευρώ καθαρά.
Αλλά για τα 600 ευρώ που του τα δίνει πλέον το Κράτος, ο ιδιοκτήτης γλιτώνει αυτομάτως και 90 ευρώ από φόρους (15% από τα 600). Και άρα το Κράτος καλύπτει 690 ευρώ ή 69% και όχι 60% του ενοικίου των 1000 ευρώ.
Αυτομάτως όμως και χωρίς ταλαιπωρίες και έξοδα, γλιτώνει και άλλα 30 ευρώ από φόρους, για ανείσπρακτο ενοίκιο 200 ευρώ (όρος 15% για το 20% στα 1.000 ευρώ) επειδή δεν θα το εισπράξει ούτε από το μισθωτή, ούτε από το κράτος.
Συνεπώς το κράτος καλύπτει 600 + 90 + 30 = 720 ευρώ ή το 72% του ενοικίου των 1.000 ευρώ.
Ο ενοικιαστής θα καταβάλλει επίσης 20% του ενοικίου ή 200 ευρώ στον ιδιοκτήτη. Μόνον για αυτά τα 200 ευρώ ο ιδιοκτήτης θα πληρώσει κανονικά φόρο 15% δηλαδή 30 ευρώ.
Συνεπώς «καθαρά στην τσέπη» του ιδιοκτήτη μένουν τα 170 ευρώ από την πληρωμή του ενοικιαστή του (200-30=170€) και τα 600 ευρώ αφορολόγητα από το Κράτος, δηλαδή συνολικά 770 ευρώ.
Τελικά αντί να κερδίσει 850 ευρώ από το ενοίκιο των 1.000 ευρώ, στον ιδιοκτήτη μένουν 770 ευρώ (-80€).
Έτσι, στο παράδειγμα με τα 1000 ευρώ, η πραγματική απώλεια είναι 80 ευρώ στη χειρότερη περίπτωση (ή 8% και όχι 20% του ενοικίου των 1000 ευρώ).
4. Για τα ίδια 600 ευρώ, εάν ο ιδιοκτήτης εισπράττει συνολικά νοίκια πάνω από 12.000 ευρώ το χρόνο, θα πλήρωνε φόρο 210 ευρώ στην εφορία (35%). Τα γλιτώνει όμως και έτσι εξοικονομεί τελικά 810 ευρώ συνολικά.
Για την ακρίβεια, αν πλήρωνε ο ενοικιαστής κανονικά τα 1.000 ευρώ, ο εκμισθωτής θα κρατούσε τα 650 και θα έδινε σε φόρο τα 350 ευρώ.
Αλλά τώρα θα αποκομίζει 600 ευρώ από το κράτος άμεσα και άλλα 280 ευρώ έμμεσα (210 ευρώ φόρο στα αφορολόγητα 600 + 35% φόρο ή 70 ευρώ για τα 200 που δεν εισέπραξε ποτέ).
Από το κράτος δηλαδή «επιδοτείται» με 880 ευρώ (€ 600 άμεσο επίδομα + 210 + 70 από φόρους). Και μαζί και με τα 130 ευρώ «καθαρά» που του μένουν από τα 200 που θα λάβει από τον νοικάρη του (φόρος 35% στα 200 ευρώ =70 ευρώ), θα κερδίσει τελικά 880 + 130 = 1.010 ευρώ καθαρά, ποσό που ξεπερνά ολόκληρο το ενοίκιο των 1.000 ευρώ!
Αν και οξύμωρο, αντί 650 ευρώ «καθαρά» που θα του απέμεναν από τα 1000, ο ιδιοκτήτης αποκομίζει και 360 ευρώ επιπλέον, που τα κερδίζει από φόρους 35% που θα πλήρωνε στο Κράτος για όλα τα υπόλοιπα ενοίκια που είχε εισπράξει κανονικά (από ενοίκια κατοικιών ή επαγγελματικών μισθώσεων που δεν «κουρεύτηκαν» κλπ!
Δηλαδή το κράτος επιδοτεί τον ιδιοκτήτη κατά 360 ευρώ επειδή θα μειώσει το ενοίκιο στον μισθωτή κατά 80%.
5. Ακόμα μεγαλύτερο όφελος έχουν εισοδηματίες και ιδιοκτήτες που εισπραττουν πολλαπλά ενοίκια από πολλούς ενοικιαστές, για να μειώσουν σε περισσότερους τα ενοίκια!
Με φόρο 45%, η κανονική είσπραξη μισθώματος χιλίων ευρώ σημαίνει 550 στην τσέπη και 450 στο Κράτος, εφόσον το εισόδημα από ενοίκια ξεπερνά τα 35.000 ετησίως.
Αν όμως τα 600 από τα 1.000 τα δώσει το Κράτος και άλλα 200 ο ενοικιαστής, το πράγμα αλλάζει: τότε ο ιδιοκτήτης γλιτώνει 270 ευρώ (45% από τα αφορολόγητα 600 €) + 90 ευρώ ή 45% για τα 200 € ανείσπρακτα ευρώ του ενοικίου, δηλαδή συνολικά 960 ευρώ!
Σε αυτά προστίθεται και ό,τι απομένει μετά τους φόρους 45% από τα 200 ευρώ που θα του καταβάλει ο ενοικιαστής (200 -45% = 200 – 90 = 110 ευρώ).
Τελικά αντί για μόλις 450 ευρώ, «στην τσέπη» ο ιδιοκτήτης βάζει αποζημίωση 600 € + 360 από φόρους + 110 από τον μισθωτή του , δηλαδή συνολικά 1.070 ευρώ «καθαρά» για ένα ενοίκιο 1.000 ευρώ που το «κούρεψε» κατά 80%.
Αυτό δε σημαίνει όμως ότι ο ιδιοκτήτης δεν θα πρέπει να ελέγξει τον ενοικιαστή του εάν στα αλήθεια υποχρεώθηκε σε αναστολή λειτουργίας λόγω ΚΑΔ, καθώς και αν προέβη στις απαραίητες ενέργειες για να μπορέσει ν αποζημιωθεί τελικώς ο εκμισθωτής, ώστε να μην έχει την τύχη των περίπου 80.000 δικαιούχων αποζημίωσης Μαρτίου-Αυγούστου που ακόμα δεν την έχουν εισπράξει.