Αγαπημένη και αγαπημένε μου,
το έχεις ακούσει, το έχεις βιώσει, το έχεις δει και εσύ. Eίσαι η Μπεκατώρου, η Τοπαλούδη, η Μυρτώ, ο Γιακουμάκης, ο Ζακ, η ανώνυμη φοιτήτρια του ΑΠΘ, η «απλή» μάνα, η κόρη, η σύντροφος, ο ηθοποιός, ο χορευτής, η δασκάλα, το μοντέλο, η δημοσιογράφος, η καθαρίστρια, ο τραγουδιστής, ο μαρμαράς, η πολιτικός, ο πωλητής, όλοι. Ίσως είσαι όμως, ένα βρέφος, ένα μικρό παιδί, μια μαθήτρια, ένας μαθητής που τα μάτια σου λάμπουν ακόμη, από παιδικότητα, τρυφερότητα και αγάπη.
Στις 25 Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας Κατά των Γυναικών, η Σοφία Μπεκατώρου ανέφερε: «Έχοντας βιώσει προσωπικά σεξουαλική αποπλάνηση από παράγοντα στον αθλητισμό και σιώπησα μέχρι προσφάτως, κατανοώ πόσες διαφορετικές συνέπειες θα είχαν τα άτομα αν είχα μιλήσει και πόσο λιγότερα ενοχικά συναισθήματα θα είχα βιώσει. Σήμερα, πολλά χρόνια μετά, κατάφερα να καταγγείλω το γεγονός στον εισαγγελέα με στόχο να προστατέψω όσο γίνεται άλλες αθλήτριες».
Η Σοφία των συγκρούσεων και της πάλης του ορθού, η Σοφία που έλαβε το μεταλλείο πρώτα, την αναγνώριση, την καριέρα και σε χρόνο που έχει ανάγκη την δημοσιότητα πετάει τη βόμβα και κυκλοφορεί σαν φάντασμα που τους στοιχειώνει όλους, παντού στην Αθήνα. Στον εισαγγελέα πρωτοδικών, η Σοφία να καταθέτει το δικό της «συμβάν», τη περίπτωση συναθλήτριας στο χώρο της ιστιοπλοΐας παρόλο που οι εισαγγελικές αρχές δεν μπορούν να προβούν σε κάποια περαιτέρω ενέργεια και τα αδικήματα που καταγγέλθηκαν, παραγράφηκαν «Προσβάλλονται θεμελιώδη προστατευόμενα έννομα αγαθά της ίδιας της γενετήσιας ελευθερίας, της τιμής και της αξιοπρέπειας στο χώρο της ελευθερίας αυτής ή που αυτά στρέφονται κατά της ανηλικότητας».
Πλάι της όλοι, η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, διάσημοι και μη εσύ, εγώ δεν είναι θέμα φεμινισμού δεν είναι θέμα αντρίλας, ενός κατώτερου και ανώτερου φύλου αλλά θέμα συναισθηματικής ετοιμότητας σε όλα τα επίπεδα, σεβασμού προς τον άλλον, σεβασμού στο διαφορετικό, σεβασμού στην γυναίκα, στον ομοφυλόφιλο, στο παιδί σου, στο παιδί του, σε όλα. Το τρολάρισμα της κοινωνίας καθημερινό με τις καθιερωμένες σεξιστικές συμπεριφορές και αντιλήψεις να δημιουργούν τις «Σοφίες» της κοινωνίας, το χαλί να γίνεται μοκέτα και να αντιμάχεται την αλληλοϋποστήριξη και την δικαιοσύνη. Δεν άνοιξε απλά το δρόμο για το ελληνικό κίνημα #metoo εξαιτίας της σεξουαλικής παρενόχλησης που υπέστη το 1998, έδειξε και ονόμασε το δικό της έγκλημα 23 χρόνια μετά γιατί ναι τότε μπόρεσε, τότε ήθελε, τότε τόλμησε, τότε στάθηκε στα πόδια της και είπε «Πάμε» μεταξύ εφιάλτη και ελπίδας.
Ακολουθεί σειρά μαρτυριών από ανθρώπους που αποκαλύπτουν τα δικά τους εγκλήματα χωρίς ενοχές και τύψεις, παιδιά, μαθητές, γέροι, νέοι, απλοί άνθρωποι, σχολεία ολόκληρα ανοίγουν κουτιά και κουτιά της Πανδώρας χωρίς τελειωμό. Η καταγγελία πρώην φοιτήτριας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, η οποία έκανε λόγο για επανειλημμένη σεξουαλική παρενόχληση από καθηγητή Γεωλογίας, φοιτήτριες του Γεωλογικού και της Φιλοσοφικής προχωρούν, η Ζέτα Δούκα, η Τζένη Μπότση, η Αγγελική Λάμπρη, η Λουκία Μιχαλά, η Άννα – Μαρία Παπαχαραλάμπους, η Λένα Δροσάκη, η Πηνελόπη Αναστασοπούλου, ο Νίκος Σ., απόφοιτοι του πασίγνωστου Αρσάκειου, άγνωστοι άνθρωποι είναι ελάχιστα από τα περιστατικά και τις μορφές βίας και παρενόχλησης που έχουν υποστεί τα τελευταία χρόνια άνθρωποι από όλους τους τομείς εργασίας και μη.
Φανταστείτε για λίγο την συνέχεια, τον πραγματικό αριθμό ανθρώπων και παιδιών που κακοποιήθηκαν από οποιονδήποτε γνωστό και άγνωστό, του χώρου και μη. Η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Έλενα Ράπτη είχε τονίσει, μεταξύ άλλων, ότι «ένα στα πέντε παιδιά στην Ευρώπη πέφτει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης, ενώ στην Ελλάδα το ποσοστό ανέρχεται σε 16%». Σύμφωνα άλλωστε και με τα δεδομένα, μετά την πρώτη καραντίνα η EUROPOL ενημέρωσε ότι «τα περιστατικά παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης τετραπλασιάστηκαν». Η ελληνική κοινωνία και η κακοποίηση της σε κάθε έκφανση. Συνεχίστε κανονικά τώρα, συγγνώμη.
Μετά από αυτά, λοιπόν, ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 10ης Φεβρουαρίου 2021 σχετικά με την εφαρμογή της οδηγίας 2011/36/ΕΕ για την πρόληψη και την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων και για την προστασία των θυμάτων της (2020/2029(INI)) με σημαντικές αποφάσεις όπως η πρόληψη και η καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, η ενδοοικογενειακή βία, η παιδική κακοποίηση κ.α φαίνεται να κατοχυρώνονται τη στιγμή που τα παραπάνω μαστίζουν τον ελληνικό λαό πακέτο με την πανδημιούλα.
Μην ξεχνάμε και τις δηλώσεις συμπαράστασης στα θύματα «Είμαστε μαζί με την κάθε Μπεκατώρου», οργή για τους θύτες «Τέρμα με όλα αυτά τα αποβράσματα», «Υποστηρίζετε αυτό το απόβρασμα» «Μακριά από τα παιδιά μας», εκφράσεις ελπίδας ότι ανάλογες συμπεριφορές τελείωσαν, ότι τα εγκλήματα θα τιμωρούνται παραδειγματικά σε κάθε κοινωνία, ότι η μέθη της εξουσίας θα σταματήσει μια και καλή μέσα από αυτά, ότι κανείς δεν θα πειράξει τα παιδιά μας.
Σε εκείνους που υποστηρίζουν φυσικά πως δεν ειπώθηκε νωρίτερα εσκεμμένα, πώς μπήκε στο δωμάτιο γιατί το ήθελε πραγματικά, πώς οι κυβερνήσεις με τους εκάστοτε πολιτικούς τα καθοδηγούν όλα, πώς υπάρχουν μέτριοι ηθοποιοί και επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι, πώς σε ένα κόσμο που τα παιδιά μας επιτρέπεται να κακοποιούνται, θα απαντώ «Η ματιά των ανθρώπων, η ματιά των γυναικών, των παιδιών εκφράζει ό,τι αποσιωπά η γλώσσα». Η ματιά τους «Δεν σταματούσε ότι και να τους έλεγαν». Καμία δεν είναι η μόνη ούτε και μόνη, κανένας δεν είναι μόνος, θέλει αρετή, υπομονή, ψυχική δύναμη και τόλμη η κάθε ελευθερία μας.
Ανοίξτε το στόμα σας, ανοίγω το στόμα μου εντούτοις, μόνο όταν φτάσει στο σπιτάκι μου κοντά; Θα μιλήσεις, θα πω επιτέλους, για εκείνο το σπίτι που με στοιχειώνουν καθημερινά, τα εφιαλτικά σενάρια όσων έχω κρυφακούσει, για εκείνη την γυναίκα που έχει υποστεί ξυλοδαρμό, βιασμό, την οικογενειακή βία στο πετσί της, στο σώμα της, στην καρδιά της, στο μυαλό της κάθε φορά που κλείνει τα μάτια της. Ναι, για εκείνη την φίλη μου θα μιλήσω που φοβόταν και φοβάται. Θα μιλήσω για τον βιασμό των ανηλίκων, την παιδική πορνεία, τη σχολική βία σε όλο της το μεγαλείο, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, τις συστηματικές ψυχολογικές πιέσεις, τους εκβιασμούς με ακραίες μορφές στη δουλειά σου αλλά και σε κάθε φάση της ζωής σου.
Φοβάμαι ότι δεν αντέχω να αντηχούν άλλο απλά στο κεφάλι μας «Με βίασε», «Του είπα όχι», ότι δεν θέλω να ξεχάσω τις επιστολές-βόμβα του Αρσάκειου και άλλα πόσα, να πιώ το νερό μου και να πάω στη δουλειά μου κανονικά σαν να μην συνέβη τίποτα, καταπολεμώντας το μόνο με συμπαράσταση. Ότι δεν θα διαβάζω στα παιδιά μου για τα παραμύθια της καραντίνας. Ότι δεν θα λάβω δράση μόνο λεκτικά, ότι δεν θα μιλήσω
απλώς στα παιδιά σαν μάνα, αδερφή, πατέρας, γιαγιά, εκπαιδευτικός για όλα αυτά εν έτη 2021.
Συγκεκριμένα, μέσω της δημιουργίας ενός ασφαλούς περιβάλλοντος με κατάλληλες εκπαιδευτικές προσεγγίσεις, θα συμβάλλω στη διαπαιδαγώγηση τόσο των μικρών παιδιών όσο και των μεγαλύτερων σε θέματα σεξουαλικής αγωγής αλλά και αυτοπροστασίας από κακοποίηση σεξουαλικής φύσεως καθώς και στην ενημέρωση, την εκπαίδευση των γονιών για το θέμα αυτό. Θα το πω σε όλους, δεν θα παραμένει ταμπού το να μιλάω σε όλες τις ηλικιακές ομάδες παιδιών στο σπίτι και στο σχολείο για κάθε είδους κακοποίηση πόσο μάλλον για σεξουαλική.
Πότε θα ξεσπάσει ολόκληρη η σιωπή; Ψιθυριστά ή δυνατά με πνεύμα και ηθική; Θα προλάβουμε να σώσουμε την κάθε Τοπαλούδη, Μπεκατώρου, θα προλάβουμε να σώσουμε εσένα, εμένα, θα προλάβουμε να τις σώσουμε όλες και όλους; Τα ανώνυμα θύματα των καθημερινών τραγωδιών.
Τα παιδιά μου, θα τα σώσω και ας είναι αιώνιο, το κυνήγι στην πράξη με βαρύ κοινωνικό φορτίο.
Πηγές Πληροφοριών: in.gr , europarl.europa.eu, naftemporiki.gr